Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Summer readings. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Summer readings. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 1 Οκτωβρίου 2013

City of Masks - Stravaganza bk.1

City of Masks

by Mary Hoffman


 Such a wonderful journey to another world yet so similar and different at the same time with ours.
Lucien is 16yo Londoner sick with brain cancer. After his first chemotherapy he is limited to his house as his exhausted body doesn't permit him any more activity than this. Until his fater brings him an old Italian, at east that's what he thinks, notebook. In fact this notebook is a talisman from Talia ,Italy in a parallel world, of the 16th century brough by the Bellezzan regent Rodolpho.
As Lucien falls to sleepholding his notebook he is transfered to Bellezza...and get hiself in trouble. He materialises in the Forbidden day, a day when no one except people born in Bellzza are allowed in the city. If not for Arriana he would be dead. From now on his life is tied with hers. Rodolpho, Silvia the Bellezzan Duchessa, Enrico, Guido Parola, Ferdinando do Chimici all entangled in a lethal dance in which two lives are about to be lost and all of them changed forever shaping the future of Talia!
A great book with a very strong plot and realistic, stong and interesting characters. I couldn't put it down easily the first time. A real page-turnen. I love Talia. A magical place where the rules of our world do not apply all the time.
A must read! 

Κυριακή 8 Σεπτεμβρίου 2013

City of Swords

City of Swords (Stravaganza #6)

by Mary Hoffman


Very close to 3 out of 5 stars but not quite there..
 It was a short trip back to Talia and the stravaganti world that really brought back happy memories. However, as a book it didn't stand to my expectations..
 The story-line is pretty strong: Laura ,a 16 year old desperate girl, resolves to self-harming to ease the pain of her demons. The reason why she turns to cutting herself i'll leave it to you to find out as i consider it to be one of the most moving scenes in the book (though i didn't like the way it was described...I expected a more personal and eotional scene). But being one of the sad in Islington, makes you a candidate Stravaganti. So when Prince Jaccobo di Chimici of Fortezza leaves his last breath, Talia is in danger of a great turmoil. So the time comes for a new stravaganti to appear and save the fragile peace of Talia once more. Laura is the chosen one this time but her role is more complicated than the others because duty and love divide Laura's heart.
Laura's task is to travel to Talia with fer talisman, a silver dagger (what an irony it is!) so she can help Princess Luccia to claim and keep her rightfull place on the throne of Fortezza. But on the same time Ludo, a Manoush we met earlier in the series appears to be Jaccobo's elder and only son, an illegitimate one though. The citizens of Fortezza are divided between their loyalty to the royal family and Luccia, a female ruler, and to to Ludo, the new-comer and a male ruler. Finally a civil war starts and Ludo fight for the throne. 
Now, we can all imagine what is the reaction of the rest of the di Chimici family members. So Fortezza is under siege from the army gathered to provide tha Luccia will rise to the throne. Laura's job is to travel between the city and the castle the prncess is held and help Puccia to get back on her throne. The only problem is her love for Ludo. Though in the end it is that love that will save so many lives including their own.
On the same time the other stravaganti are not idle. Rodolfo and Luciano travel tty to coordinate the Orders actions and travel to the City of Swords to provide their help so Luccia is crowned Princess and save as many lives as they can. Lucciano is to marry Arianna (great story!!) but he puts himself in immense danger many times.. 
Except for laura there are two new guest Stravaganti as a surprise. New friendhips are born and old problems emerge from the depth of the heros's hearts. But you have to read to find them out!
What I didn't like...:
Laura story is not fully developed. She keeps repeating the same things over and over. What is more she is cast aside from Lucianno, Nick annd the other stravagante. I know that we have to learn about the others but Laura is such a minor character that i got the feeling that the book wasn;t about her at all. 
The descriptions are shorter than the previous books. I didn't live Fortezza unlike Belezza or Giglia. Something was amiss. The writer developed a great plot with turns and twists (though not unexpected) but doesn't write about life in Fortezza. The city is just a name and not a city-state with its own rules and life.
Last but not least..I almost got bored. I expected everything that happened. There wasn't the element of surprise or the an unexpected turn. For heaven's shake even the previous Stravaganti expected that Laura would be the new one!!
For those who have read the previous books it is a must resd but don't expect to be thrilled.

Παρασκευή 23 Αυγούστου 2013

Heaven by Alexandra Adornetto

Heaven 

by Alexandra Adornetto



1.5/5 stars
Ughh Ok I know i gave good critics to Hades and Halo, but heaven is so different. Beth has changed a lot.. unfortunately. Half the book she is not strong but totally fixated on Xavier and all-whiny! Too many twists in the story and new parallel stories are introduced to the readers but all of them left unanswered. I mean...(spoilers):
1. Xavier's identiry secret wtf???
2. Molly and Gabriel?
3. What happened to Emily?
4. What happened to Beth's friend to Hell?
5. What happened with the Dark Angels?
6. Now the Sevens are happy after seperating Xavier and Beth and have no     interest in his powers?
7. What about the Hell-Heaven war that is about to start?
8. Still waiting for what happened and beth was saved from the pyre....
9. What happened to Ivy after the combined Wade-Sevens intrusion?
10. You mean dear writer that you think with Beth's last words we assume they are going happily ever after??? C'mon!

After reading the book, if you make it, you feel as the story is incomplete.. There should me a sequel or something.
About mrs Adornetto's writing skill I'd say wow! She's really good for a girl her age.. Well she could find something different to write than 'I was scared like a vampire fears the sun' but comparing that to the others defects of her book it is minor.
About the plot.. well i knew what was gonna happen three chapters before except in some little turnp-points. After beth and Xavier decide to get married heaven turns against them while in the same time hell seeks revenge. They 're on the run until their pursecutors finally achieve in seperating them even temporarily (What a surprise!). But there is always a way for you to find your destiny.. Meanwhile we see how some people manipulate otheers in order for them to feel great and the vain and we can't-stop-partying American youth...But Beth and Xavier always perfect and there for each other but too absorbed in themselves to notice anything that goes around them.
Not impressed at all...
I expected much more...

Σάββατο 17 Αυγούστου 2013

Έβελυν by Evelyn Doyle

Βαθμολογία: 2/5
Ένα βιβλίο που θα μπορούσε να είναι πολύ καλό αλλά τελικά δεν προσφέρει και πολλά.
Όταν το αγόρασα και ξεκίνησα την ανάγνωση του, νόμιζα ότι αφηγητής θα ήταν ο πατέρας. Τελικά αποδείχθηκε ότι η Έβελυν, το μεγαλύτερο από τα παιδιά, θα είχε αυτό τον ρόλο. Αν και αρχικά με ξένισε καθώς η αφήγηση ήταν πολύ παιδική, καμία σοβαρή περιγραφή και τα συναισθήματα καθώς και οι σκέψεις που αποτυπώνονταν ήταν συγκεχυμένα, καθώς προχωρούσε η υπόθεση το συνήθισα και τελικά μου άρεσε. Ήταν μια τελείως διαφορετική ματιά στην υπόθεση. Παρόλα αυτά σύντομα η αφήγηση αλλάζει οπτική γωνία και παρόλο που η Έβελυν είναι αυτή που αφηγείται, περιγράφει καταστάσεις από τις οποίες απουσιάζει: " ο μπαμπάς πήγε στο δικηγόρο/ γύρισε στο σπίτι αφηνιασμένος και μόνο η Τζέσι ήταν εκεί" Πάρα πολύ κακή η συγγραφή του βιβλίου. Επίσης, υπάρχουν και πολλές άστοχες παρατηρήσεις όπως : "μετά από εκείνη την στιγμή ποτέ δεν είδα τον μπαμπά να κλαίει ξανά " ενώ μετά από 5 σελίδες διαβάζουμε "τον είδα να γυρίζει από την άλλη πλευρά για να κρύψει ότι έκλαιγε". Υπάρχουν όμως και καλές στιγμές στο βιβλίο που παρουσιάζονται η αγωνία, η σύγχυση, οι σκέψεις αλλά και οι πραγματικές σκέψεις ενός κοριτσιού που ζει σε ένα βίαιο περιβάλλον καταπίεσης και εξαθλίωσης από την μία και έντονου θρησκευτικού πνεύματος από την άλλη.
Η πλοκή όμως και τα γεγονότα που παρουσιάζονται παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Βλέπουμε από τη μία την έλλειψη αναγνώρισης δικαιωμάτων στις μονογονικές οικογένειες, την αισχρή οικονομική κατάσταση της Ιρλανδίας μετά τον δεύτερο παγκόσμιοι πόλεμο, τη διάδοση των σχολείων εργασίας καθώς και την κυριαρχία του καθολιτικισμού στην Ιρλανδία αλλά και την αμοιβαία αντιπάθεια των Ιρλανδών με τους Άγγλους.
Όσων αφορά την πλοκή, η Έβελυν είναι η μεγαλύτερη από τα 6 παιδιά μιας φτωχής οικογένειας εργατών στην Ιρλανδία που ζουν  σε ένα διαμέρισμα εργατικών πολυκατοικιών. Η ιστορία ξεκινάει όταν ο πατέρας της έχει ένα ατύχημα και αναγκάζεται να παραμείνει στο νοσοκομείο για ένα μεγάλο διάστημα αφήνοντας την οικογένεια χωρίς κανένα εισόδημα. Βλέπουμε τα παιδιά να ζητιανεύουν για μερικές κούτες από το τοπικό παντοπωλείο και να τρώνε τις σταφίδες που έχουν μείνει μέσα. Πραγματικά θλιβερές καταστάσεις. Η μητέρα της οικογένειας δυστυχισμένη στο γάμο της συνάπτει παράνομο δεσμό με τον ξάδερφο του συζύγου της και παρακολουθούμε τις επιδράσεις που έχει αυτή η κατάσταση στην οικογένεια αλλά και την αντιμετώπιση της κοινωνίας. Συχνά η μητέρα λείπει και η Έβελυν αναγκάζεται να αναλάβει την επίβλεψη των μικρότερων αδερφών της με αποτέλεσμα πολλά τραγικά ατυχήματα. Όταν η μητέρα της εν τέλει εγκαταλείπει την οικογένεια ο πατέρας λόγω οικονομικής αδυναμίας να συντηρήσει την οικογένεια του, παραδίδει προσωρινά τα παιδιά του στην προστασία του κράτους. Τα παιδιά τοποθετούνται σε σχολεία εργασίας, δηλαδή μονές στις οποίες τα παιδιά συμμετέχουν στις δουλειές συντήρησης τους. Δεν είναι τόσο τραγικό όσο ακούγεται, τουλάχιστον σύμφωνα με τα λεγόμενα της ηρωίδας. Όταν ο πατέρας καταφέρνει να ορθοποδήσει και βρίσκει μια καινούρια σύντροφο την οποία εμφανίζει ως οικονόμο λόγω της συντηρητικής κοινωνίας και διεκδικεί τα παιδιά του πίσω σκοντάφτει στο νομικό πλαίσιο που απαιτεί και τη σύμφωνη υπογραφή της εξαφανισμένης όμως μητέρας. Εκεί ξεκινάει μια δικαστική διαμάχη διάρκειας ενός χρόνου με αμφίβολο το αποτέλεσμα.
Θεωρώ ότι η συγγραφέας, που είναι η ίδια ή Έβελυν της ιστορίας, αντί να μας δώσει τις αναμνήσεις της, τις εντυπώσεις της αλλά και ίσως τη συνέχεια της ιστορίας με μεγαλύτερη ενάργεια κατέληξε να αναλώνεται στην αναφορά ποιών άρθρων να χρησιμοποιούσε η δικηγορική ομάδα του πατέρα της. Κρίμα.

Κυριακή 11 Αυγούστου 2013

Ελληνική Μυθολογία του Ν. Τσιφόρου - Τα κόμικς

Ήταν μία από τις κυριακάτικες προσφορές μιας πολύ γνωστής εφημερίδας.
Αν και δεν ήταν ο λόγος για να πάρω την εφημερίδα καθώς δεν είμαι μεγάλος θαυμαστής των κόμικς (όλες αυτές οι εικόνες είναι κουραστικές!) τελικά αποδείχθηκε ο λόγος που θα συνεχίσω να την παίρνω τουλάχιστον μέχρι να ολοκληρώσω τη σειρά!
Βασισμένη στην σατυρική εκδοχή της ελληνικής μυθολογίας του Ν. Τσιφόρου στη συγκεκριμένη σειρά παρακολουθούμε τις γνωστότερες ιστορίες της ελληνικής μυθολογίας από ένα διαφορετικό πρίσμα. Πιο ανθρώπινο, λιγότερο απρόσωπο και ωραιοποιημένο για τα αυτιά των παιδιών. Η σεξουαλικότητα έκδηλη  και η γλώσσα απλή και σε ορισμένα σημεία γελοιοποιεί την αρχαίζουσα. Μια ευχάριστη επιστροφή στην παιδική μου ηλικία όπου οι μύθοι και οι ήρωες ήταν το πάθος μου. Αν και δεν απευθύνεται σε παιδιά ο λίγο πιο ώριμος άνθρωπος θα νιώσει χαρά να ανακαλύψει εκ νέου αυτούς τους τόσο γνώριμους χαρακτήρες.  Ένιωσα ικανοποίηση όταν είδα αυτούς τους ήρωες να γίνονται άνθρωποι. Ίσως αποτελέσει ισχυρό πλήγμα στον εγωισμό κάποιων Ελληναράδων να δουν το Θησέα να μπερδεύει τον μίτο με τον μύτο αλλά C'est la vie!
Το σχέδιο και τα χρώματα είναι εκφραστικά και δίνουν ζωή στο έργο. Τα πρόσωπα κρύβουν πονηριά, ερωτισμό και απορία.
Γενικά η ανάγνωση του ήταν ένα ευχάριστο διάλειμμα.
Ελπίζω να άρεσε και σε εσάς αλλά και να αποτελέσει κίνητρο να διαβάσετε την ελληνική μυθολογία του Ν. Τσιφόρου.

Τετάρτη 7 Αυγούστου 2013

Wolf Hall

Wolf Hall

by Hilary Mantel


3.5 stars
I liked it (obviously from my rating)! 
It is the story of the turbulent times under king's Henry VIII, from the prespective of Thomas Cromwell.
The narration is great, even though sometimes it gets too much. Hilary Mantel has an excellent way of describing people. Her talent is unique. We can see them as the others do but on the next line we know what's going on inside their minds and hearts. That is also the talent of Mr Cromwell whose story is unique in every way. Sorrow few men have lived to tell, success like no other, pain that has not destroyed him but forged him stronger than rock and metal. All these but in the same time so human that makes you wonder. 
So why after all it's 3.5 stars?
Because the story is told with more details than needed to. What is more, for me it lacked emotion.. I couldn't live through the characters their emotions, I couln;t be a part of this world. It was like i watched everything from above, like a God, but not through Cromwell.
So all in all, if you have the time read it! But not because it won the Booker. It might not be what you're expecting..

Κυριακή 4 Αυγούστου 2013

Neferet's Curse

Neferet's Curse

by P.C and Kristin Cast


Neferet's curse is a rather enlightening book! 
We all know that Neferet's past is dark and hatred and lust of power and control created today's Neferet, as the author has implied in many parts of the series til now, but what we don't know is what exactly happened.
As so many times before darkness is born out of fear, isolation, rejection, uncertainty and rage that's what happened here once again. Emily is just a little girl taking her first steps into womanhood whaen her dear mother passes. Her father destroyed by the loss is now turning into a heavy drinker and an abusive control-freak. Locking Emily into their mansion, never letting her out, forcing her to take her mother's place as the Lady of the House is starting to tranform Emily from a lively girl to a neurotic shadow of her past self. When love knock's her heart's door hope is blooming again in her. But We can already see what her father and hiw hot burning stares have done to her. Instead of an innocent little girl, her calculating plotting self is starting to appear. This new aspect of herself terrifies her but she convinces herself that it's only because of her current distress. What is more we can see her new arrogant self and her despise for weak people. She wants to help the best people and give them a chance to become the best they can. She wants to do to others what she hasn't the chance to achieve. When the time comes for her transformation, the Goddess's gift is late. Darkness has a strong hold of her. Revenge is in the air she breaths. Rejection of her best friends and previouw love of hers as well as the constant rape oh her soul and finally her body utterly kill the innocents Emily and give birth to Neferet!
A beautiful story, nothing too impressing. The plot was expected to be as such. I enjoyed reading it all in all. Though even now i don't like Neferet because when she had the chance to follow a different path, the path of forgiveness and love she tossed it all away, i understand her better now. I understand why she couldn't be under the service of another woman, as she blames partly her mother for what happened to her. Finally, once more it shows that beneath our every action a deeper motive lies. 
We should try to stop all kinds of violence and the lucky and fortunate of us should be thankfull to our parents and friend for creating a world safe and happy for us to live.

Τετάρτη 3 Ιουλίου 2013

Ο Πόλεμος της Τροίας - Lindsay Clarke

O Πόλεμος της Τροίας


Μια γνωστή παγκοσμίως ιστορία. Ένας μύθος με πολλούς μύθους. Μια τραγωδία και ένας μεγάλος έρωτας. Η ιστορία του πολέμου της Τροίας και των γεγονότων που συντελέστηκαν πριν κατά τη διάρκεια αλλά και μετά είναι γνωστές σε όλο τον κόσμο.
Στο συγκεκριμένο βιβλίο ο συγγραφέας επιχειρεί να ξαναπεί το μεγαλειώδες αυτό έργο λίγο διαφορετικά. Μερικές αλλαγές στη γνωστή πλοκή και μερικές δικές του προσθήκες , οι οποίες συνάδουν όμως με το πνεύμα της εποχής και της αφήγησης και δε φαίνονται παράταιρες, κάνουν το έργο λίγο πιο ανθρώπινο. Γίνονται κατανοητές οι θαρραλέες πράξεις κάποιων ηρώων, απομυθοποιούνται άλλοι, εξηγούνται κατά το συγγραφέα τα κίνητρα πίσω από μερικές αποτρόπαιες πράξεις και κυρίαρχο στοιχείο στο βιβλίο είναι η δύναμη της γυναικείας παρουσίας σε όλους τους τομείς. Από την ματαιοδοξία και περηφάνια των τριών Θεών για τις οποίες ήρθε σε ρήξη όλο το ανθρώπινο γένος και ο Όλυμπος μέχρι την εμμονή για πλούτη από τη σκοτεινιασμένη ψυχή της Κλυταιμνήστρας που ένιωθε ότι μόνο έτσι θα μπορούσε ν πάρει εκδίκηση και να δικαιωθεί σε ένα κόσμο που της φέρθηκε άκαρδα επειδή δεν ήταν τόσο όμορφη όσο η αδερφή της αλλά και γυναίκα σε ένα κόσμο που κυβερνιόταν από θερμοκέφαλους και βάρβαρους άντρες όπως ο σύζυγος της ο Αγαμέμνων. Παρ όλη τη σημασία που ήθελε να δώσει ο συγγραφέας σε αυτή την αντίληψη και την απόφαση του να παρουσιάζει μικρά κεφάλαια-κλειδιά για την εξήγηση της πλοκή όπου μόνο εκεί πρωταγωνιστούν οι άλλοτε σημαντικές θεές και βασίλισσες και άλλοτε οι πιο ασήμαντες παλλακίδες, θεωρώ ότι αλληγορικά καταλάβαμε ότι στον πόλεμο δεν συμμετείχαν τόσο δραστήρια αλλά εξίσου δραστικά με τους άντρες η αφήγηση των πράξεων και του ρόλου τους ήταν αδύναμη μπροστά στις σκηνές που πρωταγωνιστούν οι άντρες. Είναι δυνατόν να μην αναφέρεται πώς αντιδρά η Κλυταιμνήστρα αφού απομακρύνεται από την αίθουσα μετά την ανακοίνωση για τη θυσία της Ιφιγένειας, ενώ αντίθετα να αφιερώνεται ολόκληρο κεφάλαιο που περιγράφει όχι μόνο πως θρήνησε ο Αχιλλέας το θάνατο του Πάτροκλου αλλά ολόκληρο το ελληνικό στράτευμα?
Ένα άλλο κυρίαρχο στοιχείο του βιβλίου ήταν η δύναμη του πάθους και του έρωτα. Της δύναμης αυτής που κατακλύζει τις αισθήσεις, θολώνει το νου, δίνει τη δύναμη για να αποτολμήσεις παράλογες ενέργειες και στο τέλος σε τυφλώνει και σε καταναλώνει ολόκληρο όπως τονίζει επανειλημμένα ο συγγραφές μέσα από το παράδειγμα του τυφλού βασιλιά των Δάρδανων, Αγχίση, που αφιερώθηκε ολοκληρωτικά στη λατρεία της Αφροδίτης και στο τέλος τυφλώθηκε από ένα κεραυνό του Δία. ο έρωτας πραγματικά τυφλώνει όπως φαίνεται αργότερα και από το παράδειγμα του Πάρη που λίγο πριν το τέλος μένει τυφλός από το ένα μάτι. Όμως αυτή η δύναμη που ήταν ικανή να ξεσηκώσει πολέμους και αναταραχές στον Ελλαδικό χώρο μπορεί να ξεφτίσει από τις κακουχίες του βάναυσου κόσμου που ζούμε. Ανήκει άραγε ο έρωτας σε αυτό τον κόσμο και αξίζει το τίμημα που πρέπει να πληρώσουμε? Ο Πάρις και η Ελένη μόνο στο ξερονήσι που αφιέρωσαν στην Αφροδίτη μπόρεσαν να ζήσουν πραγματικά ελεύθεροι την απόλυτη ένταση και το πάθος που έκρυβαν. Η έκθεση τους στον υπόλοιπο κόσμο τους έφθειρε. Και παρόλο που η άποψη του συγγραφέα με βρίσκει σύμφωνο, δεν βρήκα την ικανότητα του να περιγράψει αυτές τις τόσο ρομαντικές ιδέες και απόψεις του με αρκετή ενάργεια και καθαρότητα. Κάπου χάθηκε.
Τέλος ενώ στην αρχή με προβλημάτιζε στο τέλος κατέληξε να μου αρέσει η ιδέα ότι η πραγματική αιτία του πολέμου παραμένει αδιευκρίνιστη. Ήταν άραγε η ανάγκη για αποκατάσταση της τιμής του οίκου των Ατρείδων, η θέληση των θεών για πόλεμο, η αναζήτηση του παλλαδίου μέσα στα τείχη της Τροίας ή οι ιδέες της Κλυταιμνήστρας που εν μέρει φθονούσε την αδελφή της και από την άλλη ήθελε το δρόμο προς τα πλούτη της Ανατολής ανοιχτό?
Γενικά ήταν ένα καλό ανάγνωσμα, που θέλει λίγη υπομονή και επιμονή μέχρι να φτάσεις στο σημείο που το βιβλίο κυλάει και δεν χρειάζεται να κάνεις προσπάθεια και να αναλώνεσαι με τα αβέβαια αισθήματα του Πάρη και τον πόθο που προκαλούσε η Ελένη. Σημεία που ήταν σημαντικά και ο συγγραφέας απέτυχε να αξιοποιήσει ξανά λόγω αδύναμης περιγραφικής και αφηγηματικής ικανότητας.
Αυτό που βρήκα αντιφατικό είναι ότι ενώ ο Μενέλαος κατά τη διάρκεια της συμβίωσης του με την Ελένη επισκεπτόταν και άλλες παλλακίδες μετά την αναχώρηση της ισχυρίζεται ότι δεν μπορούσε να πάει με άλλη γυναίκα.
Το προτείνω στους βιβλιοφάγους αλλά για όσους έχετε περιορισμένο χρόνο διαλέξτε κάτι άλλο, εκτός αν σας ελκύει τόσο έντονα το έπος της Τροίας όπως εμένα. Αλλά σας προειδοποιώ: Όσοι διάβασαν τον Όμηρο και μετά αυτό θα το βρουν λειψό.