LOL: laughing Out Loud - The Movie

LOL: Laughing Out Loud - The Movie

Ε είναι δυνατόν ως γνήσιος Smiler να μη δω την ταινία και να μη σχολιάσω?

Χαχα εννοείται πως όχι! Καταλαβαίνετε ότι το πολύ διάβασμα της εξεταστικής έχει κακές επιδράσεις πάνω μου.

Έτσι λοιπόν θα αφήσω κατά μέρους την πιο επίσημη γλώσσα και όποια σοβαροφάνεια με διακρίνει (καλά δεν είναι και τόσο μεγάλη!) και θα μιλήσω για την ταινία.

Λίγα λόγια για το σενάριο αρχικά... Η ταινία περιφέρεται γύρω από τη ζωή της έφηβης Lola, παιδί χωρισμένων γονιών, μιας αρκετά διαλλακτικής μητέρας και μέσα στην τρέλα της εφηβείας. Πραγματική τρέλα όμως. Οι διαθέσεις αλλάζουν μέσα σε δευτερόλεπτα, ο σύντροφος της ζωής σου σε απατάει με κάποια άλλη, αρχίζεις να ερωτεύεσαι τον καλύτερο σου φίλο, η κολλητή σου που θέλει τον καθηγητή μαθηματικών τελικά φασώνεται με το εναλλακτικό παιδί της παρέας και όλα διαλύονται. 

Σαν πλοκή δε λέει και πολλά. Οι ρόλοι είναι απλοί, χωρίς ιδιαίτερες δυσκολίες. Οι χαρακτήρες της ταινίες συνηθισμένοι καθημερινοί άνθρωποι και όχι τραγικοί ή χαρακτήρες σύμβολα.

Το casting της ταινίας ήταν ικανοποιητικό, αν και εντάξει πως γίνεται σε αυτό το αμερικάνικο λύκειο όλοι οι μαθητές να είναι θεοί και θεές να διαβάζουν ελάχιστα και να περνάνε όλα τα μαθήματα και με βαθμούς δεν το έχω καταλάβει. 

Γενικά, το νόημα της ταινίας είναι να δείξει ότι μπορεί τα status να αλλάζουν αλλά στην αγάπη τα πράγματα αν και φαίνονται δύσκολα και περίπλοκα όλα λύνονται αρκεί να είσαι ο εαυτός σου. Χαζοαμερικανιά κανονική αλλά όπως και να έχει.... η Miley ήταν τέλεια (τώρα μίλησε ο smiler!)

Γενικά η ταινία δε λέει πολλά. Παρόλα αυτά στάθηκε αφορμή να αναλογιστώ ποια πρέπει να είναι η συμπεριφορά των εφήβων στη σύγχρονη κοινωνία..

Παλιά οι έφηβοι ήταν σαν μινιατούρες ενηλίκων. Τώρα όμως έχουν το δικό τους πολιτισμό με όλη την έννοια του όρου. Δική τους τέχνη, δικά τους τραγούδια, δικό τους κώδικα ενδυμασίας μέχρι και δική τους γλώσσα. Θέλουν να μεγαλώσουν γρήγορα, να δοκιμάσουν άπληστα τη ζωή που σιγά σιγά ανακαλύπτουν πως διαφέρει από αυτό που είχαν στο μυαλό τους. Θέλουν να εξερευνήσουν όλες τις δυνατότητες που τους δίνονται χωρίς να σκέφτονται τις επιπτώσεις. Είναι λογικό αλλά και επιθυμητό καθώς μόνο έτσι μπορούν πραγματικά να ωριμάσουν και να αγκαλιάσουν τον εαυτό τους, καθώς μη λησμονούμε ότι η εφηβεία είναι ένα ταξίδι αυτογνωσίας. 

Ανακαλύπτουμε το στρες της καθημερινής ζωής, τις υποχρεώσεις και την αγωνία για το αύριο αλλά και τη σεξουαλικότητα, την αγάπη, την φιλία. Οι δεσμοί οικογενειακοί, ερωτικοί, φιλικοί δοκιμάζονται, σπάνε, σφυρηλατούνται ισχυρότεροι. 

Έτσι και η Lola ,οι φίλοι της και η οικογένεια της μέσα στην ταινία μας δέιχνουν αυτό το ταξίδι από όλες τις οπτικές γωνίες.

Τρία πράγματα να επισημάνω από όλη την ταινία, δύο που μου άρεσαν και ένα που με δυσαρέστησε ιδιαίτερα... 

Αυτά που με εξέπληξαν ευχάριστα είναι η αληθοφάνεια και η ένταση με την οποία η Lola επιμένει και υποστηρίζει ότι το σώμα της είναι δικό της και μπορεί να κάνει ότι θέλει με αυτό. Είναι θεωρώ μία από τις πιο επίμονες ιδέες που υπάρχουν στο εφηβικό μυαλό και πολλές φορές δοκιμάζουμε πράγματα για να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε. Είναι η πρώτη δήλωση διακήρυξης της ανεξαρτησίας των εφήβων. Το επόμενο είναι ότι στη ταινία λέγεται ξεκάθαρα αυτό που πολλοί γονείς αδυνατούν να καταλάβουν. Τα παιδιά τους, τους αγαπούν πραγματικά και τους εμπιστεύονται. Όμως αρχίζουν να έχουν τη δική τους ζωή και μερικές από τις πράξεις τους ξέρουν ότι θα κατακριθούν και θα προκαλέσουν αναίτια ανησυχία στους γονείς. Δε θέλουν να τους πληγώσουν, να τους οδηγήσουν σε αμφισβήτηση του ίδιου τους του εαυτού καθώς όσο καλός γονιός κι αν είναι κάποιος πάντα ο έφηβος θέλει να τολμήσει, να δοκιμάσει, να εξερευνήσει, να νιώσει ,τέλος, τις πιο έντονες συγκινήσεις που μπορεί να προσφέρει η ζωή απλά και μόνο γιατί μπορεί.

Αυτό που με δυσαρέστησε είναι το γεγονός ότι ενώ γίνεται μία διάλεξη από κάποιο αστυνόμο για τις αρνητικές επιπτώσεις των ναρκωτικών, έστω και των πιο μαλακών όταν ο ίδιος βρίσκεται σε μια παρέα που καπνίζουν χασίς όχι μόνο δεν το κατακρίνει αλλά συμμετέχει κιόλας. Είναι σαν να κατευνάζει τις ανησυχίες και να περνάει το μήνυμα: μια στο τόσο μέχρι και ο αστυνομικός το κάνει. Πόσο λάθος μπορεί να είναι αυτό?

Αυτά λοιπόν και σήμερα!

Μια ερώτηση τελικά.. Αυτός ο καθηγητής μαθηματικών τι ρόλο βαράει?!? 

Imaginarium by NIghtwish!

                              Imaginarium by Nightwish!

 

Επιτέλους μετά από καιρό βρήκα το χρόνο και τον τρόπο να δω μια ταινία που είχα βάλει στο πρόγραμμα μήνες πριν παιχθεί στις κινηματογραφικές αίθουσες. Δυστυχώς στη Θεσσαλονίκη δεν έμαθα να παίζει καν σε κάποια κινηματογραφική αίθουσα ενώ αντίθετα στη Γερμανία λόγω της μεγάλης ζήτησης θα ξαναπαιχθεί σε πολλές. Ας μην παραπονιέμαι όμως!

 Μετά το νέο album των Nightwish  ανακοινώθηκε ότι ο Tomas μαζί με τον Stobe Harju θα γράψουν το σενάριο για μια ταινία που θα βασίζεται στο νέο album. O τελευταίος ανέλαβε και τη σκηνοθεσία της ταινίας. Αν και στην αρχή ήμουν σκεπτικός κατά πόσο πετυχημένο θα ήταν ένα τέτοια εγχείρημα, καθώς φανταζόμουν ότι μια ταινία που βασίζεται σε ένα album θα είναι σαν ένα μεγάλο video-clip τελικά διαψεύστηκα πανηγυρικά! 

 Το σενάριο ήταν εξαιρετικό! Ο Τομ είναι ένας ηλικιωμένος συνθέτης ο οποίος υποφέρει από μια σοβαρή νευρολογική ασθένεια και ζει μόνιμα στην παιδική του ηλικία καθώς δεν έχει καμία ανάμνηση από την ενήλική ζωή του. Η μουσική του, οι φίλοι του, η κόρη του δεν είναι τίποτα παρά μόνο μια θολή ανάμνηση στο άρρωστο και εύθραυστο μυαλό του. Τι πιο λυπηρό πριν το τέλος να χάσεις το μόνο πράγμα που αποδεικνύει ότι κάποτε έζησες? Τις αναμνήσεις σου. Το μόνο που τπυ έχει απομείνει είναι η φαντασία ενός 10χρονου αγοριού. Τα εγκεφαλικά κρούσματα πληθαίνουν και η κόρη του καλείται να πάρει την απόφαση για το αν θα πρέπει να συνεχίσουν να τον επαναφέρουν μετά από κάθε περιστατικό. Προφανώς δεν αποτελεί τόσο μεγάλο δίλημμα όσο φαίνεται για τους υπόλοιπους μας καθώς θεωρεί ότι ο πατέρας της δεν ενδιαφέρεται για κανέναν άλλο εκτός από τον εαυτό του. Έτσι αποφασίζει μετά το τελευταίο του περιστατικό που τον βυθίζει σε κόμμα να υπογράψει τα χαρτιά μη ανάνηψης. 

 Η ταινία κινείται μέσα σε δύο διαστάσεις: Στον πραγματικό κόσμο που ο Τομ είναι σε κόμμα κι η κόρη του επιστρέφει στο πατρικό της όπου μαζί με την Ανν την ερμηνεύτρια της μουσικής του Τομ ξεκινάνε ένα ταξίδι στο οποίο η Ανν προσπαθεί να δείξει στην GEm (την κόρη του Τομ) τις άγνωστες πλευρές του πατέρα της και να της αποδείξει ότι την αγαπούσε. Στην άλλη διάσταση ο Τομ που είναι σε κόμμα ξαναζεί ως 10χρονος σε ένα φανταστικό κόσμο που οι αναμνήσεις του τον κυνηγάνε και εκείνος ψάχνει να βρει την αλήθεια που κάλυψε μόνος του με τις φανταστικές του ιστορίες. Σύντροφος του και εφιάλτης του ο χιονάνθρωπος, ένα κορίτσι που 

συνεχώς είναι εκεί αλλά πάντα εξαφανίζεται λίγο πριν από το τέλος.

 Η ταινία είναι καλογυρισμένη, οι ερμηνείες πολύ καλές και το σενάριο υπέροχο. Στην αρχή προκαλεί σύγχυση αλλά εάν έχεις την υπομονή να παρακολουθήσεις μέχρι το τέλος όλα γίνονται κατανοητά. Οι αλληγορίες μεταξύ των πραγμάτων των αναμνήσεων και των προσώπων πραγματικά με συνεπήραν. Είναι πολλά παραπάνω από αυτό που περίμενα

Η μπάντα εμφανίζεται σε μερικά σημεία κάνοντας την ταινία πιο ενδιαφέρουσα για  όλους εμάς τους θαυμαστές! 

Γενικά εξιστορείται με ποιητικό τρόπο όλη η ιστορία και η μουσική τη συμπληρώνει με μοναδικό τρόπο. αν μπορούσα να τη βαθμολογήσω θα έβαζα 9.5/10 γιατί απλά δεν έπαιζα εγώ σε αυτή! Λοιπόν σας αφήνω με τη συμβουλή να τη δείτε όσο πιο σύντομα γίνεται!