Clockwork Princess

Clockwork Princess 

by  Cassandra Clare

An absolutely gorgeous book. 

The introduction is so strong that hooked me immediately. Ms Clare knows her things. Gives hope and tear it apart with her vicious pen! At first i didn't get the whole connection of the characters and I knew from the beginning who would get the girl. I mean it's as obvious as the sun in a sunny day! But the way the plot twist, secrets are revealed, others are left hidden just is what makes the book worth-reading. 

Tessa, the protagonist, fights her feelings for Will in order to be properly with Jem without hurting none of them. At the same time she tries to fond the truth about her identity (which is really amazing and unimaginable together!)

Will fights too to hide his emotion about Tessa but also for his young sister who is a very nice character. 

Jem is trying to survive, always the greater man and his decision didn't surprise for even a second.

Charlotte, Henry, Sophie and the Lightwoods brothers are there to move the plot and give it some interesting twists.

What i didn't like was the Consul's constant interference! [ I would love to be the one to decapacitate him! (hide spoiler)]

The solve to the mystery and the way the good wins this tim left m speechless. It was such a brilliant idea!

The end made me cry.. I was expecting it but the narration was so clear and fluid, the emotion overwhelming me i just couldn't help it.

All in all a great book!

Upside Down - Απλά υπέροχη

Upside Down -  Ανάμεσα σε δύο κόσμους

Το Upside Down [Ανάμεσα σε δύο κόσμους, στα ελληνικά]  είναι μια εξαιρετική ταινία. Χωρίς υπερβολές, με την απλότητα της, τις όμορφες και φυσικές ερμηνείεςαλλά και τα σκηνικά που σου κόβουν την ανάσα είναι μία από τις ταινίες που αναπολείς όταν τελειώσει.

Μια συμπαραγωγή μεταξυ Καναδά και Η.Π.Α. με πρωταγωνιστές την Kirsten Dunst και τον Jim Sturgess και με τον Juan Diego Solanas ως σεναριογράφο και σκηνοθέτη προβλήθηκε το 2012 στην Ελλάδα με τον τίτλο Ανάμεσα στους δύο κόσμους.

Πρόκειται για μία δραματική ιστορία αγάπης, περιπέτειας και επιστημονικής φαντασίας. Εξελίσσεται σε ένα φανταστικό κόσμο όπου δύο πλανήτες έρχονται πολύ κοντά ώστε οι ατμόσφαιρες τους επικοινωνούν και η μόνη ουσιαστική διαφορά στη λειτοργία του φανταστικού αυτού κόσμου και του δικού μας είναι τρεις βασικοί κανόνες:

•  Η ύλη έλκεται μόνο από τη βαρύτητα του κόσμου από τον οποίο προέρχεται και όχι από του άλλου
• Το βάρος ενός ανικειμένου μπορεί να εξουδετερωθεί από την ύλη που προέρχεται από τον άλλο κόσμο (inverse matter)
•  Μετά από κάποια ώρα το αντικείμενο που έρχεται σε επαφή με την inverse matter φλέγεται.

Κατανοώντας αυτές τις αρχές είναι πολύ εύκολο να ακολουθήσει κανείς το "επιστημονικό" κομμάτι της ταινίας. Σε αυτό τον κόσμο οι κάτοικοι του κάτω πλανήτη είναι φτωχοί και εξαθλιωμένοι, καθώς μια εταιρία η Transworld, εκμεταλλεύται αυτούς και τις φυσικές πηγές του πλανήτη τους για να παράγουν ηλεκτρισμό τον οποίο στη συνέχεια επαναπουλούν σε πολύ υψηλές τιμές στους κατοίκους του πλανήτη αυτού. Αντίθετα στον πάνω πλανήτη οι κάτοικοι είναι πλούσιοι και ζουν σε μια κοινωνία ίδια με τις σύγχρονες κοινωνίες δυτικού τύπου.  Στους δύο πλανήτες βλέπουμε με ιδιαίτερα παραστατικό τρόπο τις ανισότητςες που επικρατούν στον δικό μας. Οι οικονομικά ισχυρές κοινωνίες εκμεταλλεύνται τις οικονομικά πιο αδύναμες κοινωνίες, τα φυσικά πρόσωπα και τους φυσικούς πόρους για να ζήσουν μια ζωή που δεν συμβαδίζει με αυτά που μπορεί να προσφέρει η φύση. Έτσι θυσιάζοντας ένα μέρος της προσπαθούμε να καλύψουμε τις αδηφάγες ανάγκες μας.
Μεταξυ αυτών των δύο κόσμων δεν επιτρέπεται καμία επαφή μεταξύ των κατοίκων εκτός από αυτούς που δουλεύουν στην Transworld και αυτή είναι όσο το δυνατόν περιορισμένη.
Σε αυτό τον κόσμο ο Adam ένα ορφανό παιδί από τον κάτω πλανήτη σε μία από τις επισκέψεις του στη μοναδική εν ζωή συγγενή του, την θεία του γνωρίζει την Eden μια κοπέλα από τον πάνω κόσμο που έψαχνε ρόδια στο δάσος του βουνού. Αυτή η γνωριμία μαζί με τα δύο παιδιά αναπτύσσεται σε έναν ισχυρό έρωτα. Αυτό συμβαίνει μέχρις ότου η αστυνομία του κάτω κόσμου τους ανακαλύπτει πανω στο βουνό. Στην προσπάθεια του να σώζει την Eden  συμβαίνει ένα ατύχημα και η  Eden  πέφτει στο βουνό του κόσμου της. Σε αυτό το σημείο ο Adam πιστεύει ότη η Eden είναι νεκρή ενώ στην πραγματικόττα το τραύμα της δεν ήτα ν θανατηφόρο αλλά της προκάλεσε αμνησία. Μετά από καιρό όταν ο Adam βλέπει την αγαπημένη του στην τηλεόραση που  δουλεύει στην Transworld κάνει αίτηση να εργαστεί εκεί ως ερευνητής για ένα προιόν ανόρθωσης που βασίζεται σε μια σκόνη από ροζ μέλισσες  οι οποίες μπορούν να ταξιδεύουν και στους δύο κόσμους. Από εκεί βρίσκεται αντιμέτωπος με την αμνησία της Eden. Προκειμένου να τη βοθήσει να ανακτήσει τη μνήμη της  υιοθετεί μια καινούρια ταυτότητα όπου υποδύεται έναν κάτοικο του πάνω κόσμου θέτοντας τη ζωή του σε κίνδυνο κάθε φορά  που την επισκέπτεται. Το τέλος έιναι αναμενόμεν αλλά πάραυτα ικανοποιητικό καθώς δεν βρίσκει χαρούμενο τέλος μια ιστορία αγάπης αλλά και δύο κόσμοι που επιτέλουν ενώνονται.
Η ιστορία είναι έξυπνη αν και όχι τόσο πρωτότυπη. Οι ερμηνείες ειναι πολυ όμοφες, χωρίς υπερβολές. Τα σκηνικά ρεαλιστικά και η αισθητική του σκηνοθέτη απαράμιλη! Χωρίς εκρήξεις, χυδαίους θανάτους και περιττή βία, η ταινία καταφέρνει να αιχμαλωτίσει τη θλίψη αλλά και να δώσει  μια αισιόδοξη νότα στη μιζέρια που επικρατεί.
Η πρωταγονίστρια είναι ιδιαίτερα όμορφη, όχι με τον υπερβολικό χολλυγουντιανό τρόπο αλλά με ένα απέριττο και ίσως πιο γαλλικό τρόπο.
Τη συνιστώ ανεπιφύλακτα!!
Βαθμός:8.5/10

Και το τρέιλερ της ταινίας:

 

Tarja Turunen - Victim of Ritual

Tarja Turunen - Victim of Ritual

Η αγαπημένη μου Tarja Turunen  πριν μερικές μέρες έβγαλε το καινούριο της video clip από το καινούριο single της με τίτλο Victim of Ritual, το οποίο θα συμπεριλαμβάνεται στο τρίτο studio album της  Colours in the Dark.

Η καινούρια δουλειά της σοπράνο από τη Φιλανδία για ακόμη μία φορά αναμένεται πολλά υποσχόμενη, όπως φαίνεται από το Victim of Ritual αλλά και από τα Into the Sun και Never Enough, τα οποία παρουσίασε στο What Lies Beneath Tour. Ειδικότερα για το Never enough υπάρχει και ένα lyric video.

Επιστρέφοντας τώρα στο video clip και το τραγούδι...

Είναι ιδιαίτερο τραγούδι που δείχνει την εξέλιξη της Tarja ως συνθέτριας αλλά και ως ερμηνεύτριας. Τα φωνητικά της είναι άψογα. Η δυνατή και καθαρή φωνή της με την ιδιαίτερη χροιά, συναίσθημα, ένταση και εύρος δε θα αφήσει κανένα ασυγκίνητο. Έχοντας εξελιχθεί τόσο τεχνικά όσο και συναισθηματικά από το προηγούμενο album της η Tarja μας δίνει ένα εξαίρετο δείγμα της καινούριας της δουλειάς. Η μουσική εμπνευσμένη από το Bolero του Maurice Ravel με έντονη χροιά metal και δραματικές πινελιές που αναδεικνύουν την μοναδική φωνή της ερμηνεύτριας δημιουργούν ένα ιδιαίτερα επικό και δραματικό κομμάτι με έντονη συναισθηματική φόρτιση.

Από την άλλη το video clip δίνει νόημα στους στίχους και συνάδει απόλυτα με το γενικότερο θεματικό πλαίσιο του Colours in the Dark. Τα γυρίσματα του έγιναν στο Βερολίνο και το αποτέλεσμα ικανοποίησε ιδιαίτερα τη καλλιτέχνιδα όπως λέει στο προσωπικό της ιστολόγιο. 

Στο συγκεκριμένο video μεταφερόμαστε σε δύο δωμάτια όπου τρεις καλλιτέχνες μία μουσικός, ένας χορευτής και ένας ζωγράφος χαμένοι στην μονοτονία της μηχανικής επανάληψης είναι "νεκροί", χωρίς έμπνευση και ζωντάνια. Η Tarja εμφανίζεται διακριτικά κοντά τους και τραγουδώντας δίνει χρώμα-έμπνευση-ζωή σε αυτούς χωρίς όμως να την αντιλαμβάνονται. Τη δράση της παρακολουθούν 4 μαυροντυμένοι χαρακτήρες οι οποίοι παίρνουν πίσω τα δώρα δημιουργίας της Tarja και την κυνηγούν. Στη μάχη που εκτυλίσσεται μεταξύ τους η Tarja δεν μπορεί να τους αντιμετωπίσει μόνη και χάνει. Οι καλλιτέχνες που προηγουμένως είχαν δεχθεί τη βοήθεια της, έχοντας πια γνώση του δώρου της δημιουργίας αναλαμβάνουν πρωτοβουλία και έρχονται προς υπεράσπιση της και εντέλει οι τρεις τους ενωμένοι με χρώμα και έμπνευση διώχνουν το σκοτάδι και τον αποκλεισμό της ψυχής από τη δημιουργία. Στη συνέχεια, ντυμένοι στα λευκά, απαλλαγμένοι από το σκοτάδι που τους περιέβαλλε τόσο καιρό με το χρώμα της έμπνευσης τους δίνουν πάλι ζωή στη Tarja όπως είχε κάνει και εκείνη.

Ιδιαίτερα καλλιτεχνικό και ιδιαίτερα αλληγορικό, με έντονη ευρωπαϊκή χροιά απαλλαγμένο από την σωματική βία που βλέπουμε συχνά σε αντίστοιχα videos που ακολουθούν το αμερικανικό πρότυπο με σκηνές ωμές βίας, η Tarja με την κατάλληλη επιλογή των συνεργατών της δείχνει την μοναδική της προσωπικότητα και το στυλ της μουσικής της που απαλλαγμένο από φθηνές μιμήσεις και επαναλήψεις είναι κάθε φορά μια καινούρια εμπειρία. Στα κοντινά της πλάνα μπορείτε να δείτε τις ομοιότητες με τα video vlip της I feel imortal και Until my Last Breath.

Αυτό που δεν με ενθουσίασε καθόλου είναι οι στίχοι του τραγουδιού. Καθόλου πρωτότυποι, καθόλου ποιητικοί. Δυνατές λέξεις όπως tragical, critical, cynical, hysterical ταιριάζουν απόλυτα με τη μουσική και με την εκρηκτική φωνή της ερμηνεύτριας αλλά χωρίς το video clip  δεν έχει να πει κάτι. Ίσως όμως να είναι αυτό που περνάει  με το video clip της καθώς η μονοτονία συνθλίβεται μόνο όταν όλες οι τέχνες ενώνονται. Η μουσική, ο χορός, η ζωγραφική είναι όλα αναπόσπαστο μέρος της νέας δουλειάς της Tarja. Παρόλα αυτά θα ήθελα να έχει καλύτερους, πιο δυνατούς στίχους.

Απολαύστε το παρακάτω αν δεν το έχετε κάνει ήδη και υποκλιθείτε!!!

Mirror Mirror - Καθρέφτη καθρεφτάκι μου

Mirror Mirror

Καθρέφτη καθρεφτάκι μου

Director:

 Tarsem Singh

Writers:

 Marc Klein (screenplay), Jason Keller (screenplay)

Stars:

 Julia Roberts, Lily Collins, Armie Hammer 

Πλοκή: Το γνωστό παραμύθι της Χιονάτης όπου η κακιά βασίλισσα ερωτευμένη με το είδωλο της προσπαθεί να σκοτώσει τη Χιονάτη που θα γίνει πιο όμορφη από αυτή.

Βαθμολογία: 6/10

Εντάξει δεν ήταν τελείως χάσιμο χρόνου. Θα μπορούσε όμως να ήταν και καλύτερα. Η Julia Roberts παίζει την κακιά βασίλισσα η οποία χρησιμοποιώντας το γνωστό μαγικό καθρέφτη που όχι απλά μιλάει αλλά της προσφέρει και μαγικές υπηρεσίες (ξόρκια, φίλτρα κλπ.) καταφέρνει να ανέβει στο θρόνο του βασιλείου όπου πριγκίπισσα είναι η Χιονάτη. Αφού ο βασιλιάς την ερωτευτεί παράφορα θα τον στείλει στο μαγικό δάσος όπου και θα τον μεταμορφώσει στο Θηρίο, το οποίο σπέρνει τον τρόμο στις καρδιές των κατοίκων του βασιλείου. Εκμεταλλευόμενη την ανασφάλεια και τον φόβο των υπηκόων της η βασίλισσα επιβάλλει βαρείς φόρους με τους οποίους ζει την έκλυτη ζωή της. 

Παράλληλα κρατάει τη Χιονάτη φυλακισμένη στο κάστρο αποκομμένη από τον υπόλοιπο κόσμο. Όλα αυτά μέχρι τη μέρα της ενηλικίωσης της. Την ημέρα που κλείνει τα 18 η Χιονάτη , με την προτροπή μιας υπηρέτριας, βγαίνει στον έξω κόσμο και βλέπει την δυστυχία που προκαλεί ο τρόπος διακυβέρνησης της βασίλισσας. Στην έξοδο της βλέπει και τον πρίγκιπα που μαζί με τον ετοιμόλογο ακόλουθο του έχουν πέσει θύματα ληστείας από γιγαντιαίους νάνους! Αφού τους ελευθερώσει, η Χιονάτη συνεχίζει την εξόρμηση της ενώ , ο πρίγκιπας θα φτάσει μέχρι το παλάτι ημίγυμνος για να ζητήσει τη βοήθεια της βασίλισσας.

Εκείνη τον ερωτεύεται και προσπαθεί με κάθε τρόπο να παντρευτεί εκείνον, που παράλληλα είναι ιδιαίτερα πλούσιος, κι όχι τον άσχημο και γέρο βαρόνο που της προξενεύουν.   Με τα πολλά ο πρίγκιπας γνωρίζει τη Χιονάτη και την ερωτεύεται. Η βασίλισσα μαθαίνει για την ανυπακοή της και γίνεται μάρτυρας των έντονων βλεμμάτων που ανταλλάζουν με τον πρίγκιπα και έτσι διατάζει τον υπηρέτη της να την οδηγήσει στο δάσος και να τη σκοτώσει. Εκείνος λόγω της ευαίσθητης καρδιάς του αδυνατεί να εκτελέσει το καθήκον του και την αφήνει ελεύθερη λέγοντας ψέματα στη βασίλισσα. 

Η Χιονάτη ενώνεται με τη συμμορία των νάνων που από ληστές γίνονται κάτι σαν το Ρομπέν των Δασών   κλέβοντας τα χρήματα της βασίλισσας και επιστρέφοντας τα στο λαό.

Η βασίλισσα δίνει στον πρίγκιπα ένα φίλτρο για να την αγαπήσει αλλά κάνει λάθος και το φίλτρο είναι για puppy love οπότε ο πρίγκιπας μυρίζει και γλύφει την βασίλισσα και "ποθεί το νέκταρ του κορμιού της!". Μία από τις λίγες αστείες στιγμές της ταινίας. Η χιονάτη σπάει το ξόρκι και αυτή μαζί με τον πρίγκιπα και τους νάνους καταλαβαίνουν την ιστορία του Θηρίου και επαναφέρουν το βασιλιά στην κανονική του μορφή. Έτσι η Χιονάτη παντρεύεται τον πρίγκιπα και όλοι ζουν χαρούμενοι χωρίς τη βασίλισσα που πεθαίνει από το ίδιο της το δηλητηριασμένο μήλο.

Γενικά τα σκηνικά ήταν τις περισσότερες φορές καλά και οι διάλογοι μέτριοι. Είχε μια ιδιαίτερη αίσθηση του χιούμορ αλλά υπήρχαν και στιγμές που ήταν τόσο δραματικοί που απλά αδυνατούσες να αφεθείς και να γελάσεις όταν έπρεπε! Η ερμηνείες ήταν καλές αν και θεωρώ ότι η Χιονάτη επισκίασε τη βασίλισσα σε αυτή την ταινία (sorry Julia).

Από τις αγαπημένες μου σκηνές ήταν η κούρα ομορφιάς της βασίλισσας! Το υαλουρονικό της εποχής για φουσκωμένα χείλη ήταν το τσίμπημα της μέλισσας! Πραγματικά πρωτότυπο, ευφάνταστο και έξυπνο!!

Το τρέιλερ της ταινίας καμία σχέση με αυτή, τελείως άλλη αίσθηση σου αφήνει σε σχέση με την ταινία, αλλά δείτε το:

Ο Πόλεμος της Τροίας - Lindsay Clarke

O Πόλεμος της Τροίας

Μια γνωστή παγκοσμίως ιστορία. Ένας μύθος με πολλούς μύθους. Μια τραγωδία και ένας μεγάλος έρωτας. Η ιστορία του πολέμου της Τροίας και των γεγονότων που συντελέστηκαν πριν κατά τη διάρκεια αλλά και μετά είναι γνωστές σε όλο τον κόσμο.
Στο συγκεκριμένο βιβλίο ο συγγραφέας επιχειρεί να ξαναπεί το μεγαλειώδες αυτό έργο λίγο διαφορετικά. Μερικές αλλαγές στη γνωστή πλοκή και μερικές δικές του προσθήκες , οι οποίες συνάδουν όμως με το πνεύμα της εποχής και της αφήγησης και δε φαίνονται παράταιρες, κάνουν το έργο λίγο πιο ανθρώπινο. Γίνονται κατανοητές οι θαρραλέες πράξεις κάποιων ηρώων, απομυθοποιούνται άλλοι, εξηγούνται κατά το συγγραφέα τα κίνητρα πίσω από μερικές αποτρόπαιες πράξεις και κυρίαρχο στοιχείο στο βιβλίο είναι η δύναμη της γυναικείας παρουσίας σε όλους τους τομείς. Από την ματαιοδοξία και περηφάνια των τριών Θεών για τις οποίες ήρθε σε ρήξη όλο το ανθρώπινο γένος και ο Όλυμπος μέχρι την εμμονή για πλούτη από τη σκοτεινιασμένη ψυχή της Κλυταιμνήστρας που ένιωθε ότι μόνο έτσι θα μπορούσε ν πάρει εκδίκηση και να δικαιωθεί σε ένα κόσμο που της φέρθηκε άκαρδα επειδή δεν ήταν τόσο όμορφη όσο η αδερφή της αλλά και γυναίκα σε ένα κόσμο που κυβερνιόταν από θερμοκέφαλους και βάρβαρους άντρες όπως ο σύζυγος της ο Αγαμέμνων. Παρ όλη τη σημασία που ήθελε να δώσει ο συγγραφέας σε αυτή την αντίληψη και την απόφαση του να παρουσιάζει μικρά κεφάλαια-κλειδιά για την εξήγηση της πλοκή όπου μόνο εκεί πρωταγωνιστούν οι άλλοτε σημαντικές θεές και βασίλισσες και άλλοτε οι πιο ασήμαντες παλλακίδες, θεωρώ ότι αλληγορικά καταλάβαμε ότι στον πόλεμο δεν συμμετείχαν τόσο δραστήρια αλλά εξίσου δραστικά με τους άντρες η αφήγηση των πράξεων και του ρόλου τους ήταν αδύναμη μπροστά στις σκηνές που πρωταγωνιστούν οι άντρες. Είναι δυνατόν να μην αναφέρεται πώς αντιδρά η Κλυταιμνήστρα αφού απομακρύνεται από την αίθουσα μετά την ανακοίνωση για τη θυσία της Ιφιγένειας, ενώ αντίθετα να αφιερώνεται ολόκληρο κεφάλαιο που περιγράφει όχι μόνο πως θρήνησε ο Αχιλλέας το θάνατο του Πάτροκλου αλλά ολόκληρο το ελληνικό στράτευμα?
Ένα άλλο κυρίαρχο στοιχείο του βιβλίου ήταν η δύναμη του πάθους και του έρωτα. Της δύναμης αυτής που κατακλύζει τις αισθήσεις, θολώνει το νου, δίνει τη δύναμη για να αποτολμήσεις παράλογες ενέργειες και στο τέλος σε τυφλώνει και σε καταναλώνει ολόκληρο όπως τονίζει επανειλημμένα ο συγγραφές μέσα από το παράδειγμα του τυφλού βασιλιά των Δάρδανων, Αγχίση, που αφιερώθηκε ολοκληρωτικά στη λατρεία της Αφροδίτης και στο τέλος τυφλώθηκε από ένα κεραυνό του Δία. ο έρωτας πραγματικά τυφλώνει όπως φαίνεται αργότερα και από το παράδειγμα του Πάρη που λίγο πριν το τέλος μένει τυφλός από το ένα μάτι. Όμως αυτή η δύναμη που ήταν ικανή να ξεσηκώσει πολέμους και αναταραχές στον Ελλαδικό χώρο μπορεί να ξεφτίσει από τις κακουχίες του βάναυσου κόσμου που ζούμε. Ανήκει άραγε ο έρωτας σε αυτό τον κόσμο και αξίζει το τίμημα που πρέπει να πληρώσουμε? Ο Πάρις και η Ελένη μόνο στο ξερονήσι που αφιέρωσαν στην Αφροδίτη μπόρεσαν να ζήσουν πραγματικά ελεύθεροι την απόλυτη ένταση και το πάθος που έκρυβαν. Η έκθεση τους στον υπόλοιπο κόσμο τους έφθειρε. Και παρόλο που η άποψη του συγγραφέα με βρίσκει σύμφωνο, δεν βρήκα την ικανότητα του να περιγράψει αυτές τις τόσο ρομαντικές ιδέες και απόψεις του με αρκετή ενάργεια και καθαρότητα. Κάπου χάθηκε.
Τέλος ενώ στην αρχή με προβλημάτιζε στο τέλος κατέληξε να μου αρέσει η ιδέα ότι η πραγματική αιτία του πολέμου παραμένει αδιευκρίνιστη. Ήταν άραγε η ανάγκη για αποκατάσταση της τιμής του οίκου των Ατρείδων, η θέληση των θεών για πόλεμο, η αναζήτηση του παλλαδίου μέσα στα τείχη της Τροίας ή οι ιδέες της Κλυταιμνήστρας που εν μέρει φθονούσε την αδελφή της και από την άλλη ήθελε το δρόμο προς τα πλούτη της Ανατολής ανοιχτό?
Γενικά ήταν ένα καλό ανάγνωσμα, που θέλει λίγη υπομονή και επιμονή μέχρι να φτάσεις στο σημείο που το βιβλίο κυλάει και δεν χρειάζεται να κάνεις προσπάθεια και να αναλώνεσαι με τα αβέβαια αισθήματα του Πάρη και τον πόθο που προκαλούσε η Ελένη. Σημεία που ήταν σημαντικά και ο συγγραφέας απέτυχε να αξιοποιήσει ξανά λόγω αδύναμης περιγραφικής και αφηγηματικής ικανότητας.
Αυτό που βρήκα αντιφατικό είναι ότι ενώ ο Μενέλαος κατά τη διάρκεια της συμβίωσης του με την Ελένη επισκεπτόταν και άλλες παλλακίδες μετά την αναχώρηση της ισχυρίζεται ότι δεν μπορούσε να πάει με άλλη γυναίκα.
Το προτείνω στους βιβλιοφάγους αλλά για όσους έχετε περιορισμένο χρόνο διαλέξτε κάτι άλλο, εκτός αν σας ελκύει τόσο έντονα το έπος της Τροίας όπως εμένα. Αλλά σας προειδοποιώ: Όσοι διάβασαν τον Όμηρο και μετά αυτό θα το βρουν λειψό.