George Petrellis: 2013

Σάββατο 21 Δεκεμβρίου 2013

Tiger-Donis

Made with #Pixlr # - http://pixlr.com/mobile

Τρίτη 1 Οκτωβρίου 2013

City of Masks - Stravaganza bk.1

City of Masks

by Mary Hoffman

Such a wonderful journey to another world yet so similar and different at the same time with ours.

Lucien is 16yo Londoner sick with brain cancer. After his first chemotherapy he is limited to his house as his exhausted body doesn't permit him any more activity than this. Until his fater brings him an old Italian, at east that's what he thinks, notebook. In fact this notebook is a talisman from Talia ,Italy in a parallel world, of the 16th century brough by the Bellezzan regent Rodolpho.

As Lucien falls to sleepholding his notebook he is transfered to Bellezza...and get hiself in trouble. He materialises in the Forbidden day, a day when no one except people born in Bellzza are allowed in the city. If not for Arriana he would be dead. From now on his life is tied with hers. Rodolpho, Silvia the Bellezzan Duchessa, Enrico, Guido Parola, Ferdinando do Chimici all entangled in a lethal dance in which two lives are about to be lost and all of them changed forever shaping the future of Talia!

A great book with a very strong plot and realistic, stong and interesting characters. I couldn't put it down easily the first time. A real page-turnen. I love Talia. A magical place where the rules of our world do not apply all the time.

A must read!

Η αυτοβιογραφία του φωτός

Από το Γιώργο Γραμματικάκη

Ένα αριστούργημα!

Είναι το πρώτο βιβλίο που διαβάζω από τον Γιώργο Γραμματικάκη και πραγματικά με συνεπήρε. Ήταν δώρο της καθηγήτριας Φυσικής μου στο λύκειο, αμέσως μόλις τελείωσαν οι Πανελλήνιες εξετάσεις. Γνωρίζοντας το ενδιαφέρον μου για τη φυσική , θεώρησε ότι το βιβλίο αυτό ήταν ένας κατάλληλος σύντροφος για να περιηγηθώ στα μονοπάτια της εξέλιξης της επιστήμης αυτής.

Τώρα θα αναρωτηθείτε: Τι σχέση έχει το φως με την εξέλιξη της φυσικής? Μήπως μας κοροιδεύει?

Όχι, δεν κάνω λάθος και φυσικά δε θα σας παραπλανούσα σκόπιμα. Το φως αποτελεί το μέσω με το οποίο ο γνωστός μας κόσμος φανερώνεται μπροστά μας. Μας αποκαλύπτει τα μυστικά του και κρύβει κάποια άλλα. Αποτέλεσε το πρώτο ερέθισμα για τον άνθρωπο να αναζητήσει την αιτία πίσω από τα φαινόμενα που παρακολουθεί. Μας προβλημάτισε με τη φύση του και αποτελεί πανταχού παρών μάρτυρα σε όλα τα σημαντικά γεγονότα. Από την γέννηση του σύμπαντος μέχρι το μαρασμό ενός μικρού λουλουδιού.

Συντροφεύει την ανθρώπινη διάνοια από την αρχή του χρόνου. Μας έδωσε πληροφορίες για πράγματα τόσο μεγάλα όπως ένα ηλιακό σύστημα αλλά και τόσο μικρά όσο τα υποατομικά σωματίδια. Άλλαξε τον τρόπο που ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται τον κόσμο και μέσω των ανακαλύψεων που οφείλονται στο ίδιο αλλά και μεταφορικά μέσω των παιχνιδιών του στα έργα τέχνης.

Ενέπνευσε ζωγράφους, γλύπτες, ποιητές, συγγραφείς, φιλοσόφους και επιστήμονες χωρίς διακρίσεις. Είναι, ήταν και θα είναι καθώς ο χρόνος δεν το αγγίζει. Από την αρχή του σύμπαντος μέχρι και σήμερα, 14 δισεκατομμύρια χρόνια μετά το φως δεν σταμάτησε να ταξιδεύει χωρίς όμως να περάσει ο χρόνος από πάνω του.

Δεν γερνάει αλλά δεν μπορεί να σταθεί και να ξεκουραστεί ούτε μια στιγμή.

Γιατί είναι το φως.

Και το φως συντροφεύει τη Ζωή από την αρχή.

Ο Γιώργος Γραμματικάκης μετά από μια πολυετή και επίπονη, όπως ο ίδιος ομολογεί, καταφέρνει να δημιουργήσει ένα εξαιρετικό έργο τέχνης. Όμορφη γλώσσα, μαγευτικές εικόνες και καθαρότητα σκέψης χαρακτηρίζουν το έργο του χωρίς να λείπουν εδώ και εκεί τα προσωπικά του σχόλια που σε κάνουν να γελάς σιωπηλά.

TFF summit Berlin 2013: The trip

You know when a lot of people say that the road is more important than the destination itself?
Well in my case I hope the destination will prove to be more important than ths road. Otherwise what i've learned so far is that sleeping on the airport floor is NOT comfortable and that airports never sleep even though a lot of travelers including me try to. What is more, apparently in the BGY airport in Milan the departures area is open to travelers only specific hours a day and of course not during my in-the-middle-of the night stay here. The sad thing is that you have to find it all by yourself as the information kiosks are not available during the night and the sfaff isn't very helpful or friendly. Thank God Greeks are everywhere and you can find one even when you sit to eat your napoli panino and drink your no-gas drink you orderd from an only-italian speaker.. Talking about desperation?? Yep i've had my share!
Furthermore, my flight with ryanair sucked majorly! I mean the crew was more intrested in selling snacks and perfumes than to explain the safety rules. They hardly spoke english with a heavy italian accent which made things really bad.. Plus it doesn't seem to be a decent wi-fi connection.. WTF???
Fortunately i've stolen a few hours of uncomfortable yet much needed sleep and my journey is bound to continue in a few hours.
I hope the shots i've taken shows you more than i can tell (or write in that case)!

Τρίτη 17 Σεπτεμβρίου 2013

The new Miley: Part 1 - We can't stop

Αναμφισβήτητα η Miley Cyrus μετά τις ,ίσως όχι τόσο πετυχημένες ταινίες της, έρχεται για να ανατρέψει την εικόνα της ριζικά. Όλοι γνώριζαν ότι έχει κόψει τα μαλλιά της με αποτέλεσμα η εμφάνιση της να ...προκαλεί αίσθηση αν μη τι άλλο. Προσωπικά τη θεωρώ πιο όμορφη με το μακρύ καστανό μαλλί αλλά και το νέο look την κάνει πιο fashion icon.
Στο καινούριο της τραγούδι ,λοιπόν, με τίτλο we can't stop η Miley σε ένα προκλητικό video-clip μας δείχνει όλες τος τρέλες που γίνονται στα πάρτι του σκανδαλώδους Hollywood, όπως η ίδια ομολογεί σε μια συνέντευξη της. Πινιάτα με λουκάνικα, πάρτι σε πισίνα όπου γλωσσοφιλάει μια κούκλα, σάντουιτς χρημάτων, κρανία από τηγανητές πατάτες και φυσικά TWERKING. Η Miley άφοβη για τις κριτικές φέρνει στο φως τη ζωή που τόσοι ζουν κρυφά αλλά στο φακό κατακρίνουν.
Αποφασισμένη να μη δώσει σημασία στις κακές κριτικές καθώς only God can judge us η Miley δε σταματάει να χορεύει, να τραγουδάει, να περνάει καλά και να εκφράζεται όπως θέλει.
Συμφωνώ με τη γενική ιδέα. Όντως πλέον μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε χωρίς ενοχές και φόβο για την κοινή γνώμη. Μήπως όμως αυτή την ελευθερία τη καταχρώμαστε? Δηλαδή αν μπορούμε να κάνουμε ότι θέλουμε στον κόσμο αυτό είναι να ξεσαλώνουμε, να σκεφτόμαστε μόνο τον εαυτό μας και τα τρελά πάρτι? Αυτός είναι ο κρυφός καταπιεσμένος εαυτός μας?
Σε αυτό διαφωνώ. Ελευθερία έκφρασης και σκέψης. Να μην σε νοιάζει αν θα ντυθείς πρόστυχα γιατί σου πάει αλλά να θυμάσαι τη Sophie Lancaster και το αγόρι της ξυλοκοπήθηκαν μέχρι θανάτου γιατί ντύθηκαν gothic. Να δώσεις 5000Ε για στυλάτα γυαλιά αλλά να μην ξεχνάς τα 5000 παιδιά που πεθαίνουν καθημερινά από έλλειψη καθαρού νερού. Να κάνεις twerking όσο θες αλλά να μην ξεχνάς το gay και τη λεσβία στο σχολείο σου που έπεσαν θύμα ξυλοδαρμού γιατί έδειξαν ανοιχτά την προτίμηση τους.
Ναι Miley έχεις δίκιο. Στον κόσμο του Hollywood μπορείς να τα κάνεις όλα και το μόνο που θα έχει να αντιμετωπίσει είναι ο χλιαρός σχολιασμός από τα ΜΜΕ το οποίο έχει κάποιο ψυχολογικό βάρος. Αλλά μέσα στα 400.000 thumbs down έχεις και 700.000 thumbs up. Οι υπόλοιποι όμως δεν έχουν ούτε ένα φίλο για να κλάψουν στον ώμο του. Σε συγχαίρω για την ιδέα σου αλλά μήπως απορροφήθηκες τόσο πολύ στο δικό σου υποτιθέμενο πρόβλημα που ξέχασες τον παλιό σου ρόλο? Να είσαι διαφορετική με πιο εποικοδομητικό τρόπο? Αν θες να το θυμηθείς μπορείς να ανατρέξεις στο ίδιο σου το παρελθόν. Και για το βίντεο κλιπ, να από που θα μπορούσες να εμπνευστείς!

Κυριακή 8 Σεπτεμβρίου 2013

City of Swords

City of Swords (Stravaganza #6)

by Mary Hoffman

Very close to 3 out of 5 stars but not quite there..

It was a short trip back to Talia and the stravaganti world that really brought back happy memories. However, as a book it didn't stand to my expectations..

The story-line is pretty strong: Laura ,a 16 year old desperate girl, resolves to self-harming to ease the pain of her demons. The reason why she turns to cutting herself i'll leave it to you to find out as i consider it to be one of the most moving scenes in the book (though i didn't like the way it was described...I expected a more personal and eotional scene). But being one of the sad in Islington, makes you a candidate Stravaganti. So when Prince Jaccobo di Chimici of Fortezza leaves his last breath, Talia is in danger of a great turmoil. So the time comes for a new stravaganti to appear and save the fragile peace of Talia once more. Laura is the chosen one this time but her role is more complicated than the others because duty and love divide Laura's heart.

Laura's task is to travel to Talia with fer talisman, a silver dagger (what an irony it is!) so she can help Princess Luccia to claim and keep her rightfull place on the throne of Fortezza. But on the same time Ludo, a Manoush we met earlier in the series appears to be Jaccobo's elder and only son, an illegitimate one though. The citizens of Fortezza are divided between their loyalty to the royal family and Luccia, a female ruler, and to to Ludo, the new-comer and a male ruler. Finally a civil war starts and Ludo fight for the throne.

Now, we can all imagine what is the reaction of the rest of the di Chimici family members. So Fortezza is under siege from the army gathered to provide tha Luccia will rise to the throne. Laura's job is to travel between the city and the castle the prncess is held and help Puccia to get back on her throne. The only problem is her love for Ludo. Though in the end it is that love that will save so many lives including their own.

On the same time the other stravaganti are not idle. Rodolfo and Luciano travel tty to coordinate the Orders actions and travel to the City of Swords to provide their help so Luccia is crowned Princess and save as many lives as they can. Lucciano is to marry Arianna (great story!!) but he puts himself in immense danger many times..

Except for laura there are two new guest Stravaganti as a surprise. New friendhips are born and old problems emerge from the depth of the heros's hearts. But you have to read to find them out!

What I didn't like...:

Laura story is not fully developed. She keeps repeating the same things over and over. What is more she is cast aside from Lucianno, Nick annd the other stravagante. I know that we have to learn about the others but Laura is such a minor character that i got the feeling that the book wasn;t about her at all.

The descriptions are shorter than the previous books. I didn't live Fortezza unlike Belezza or Giglia. Something was amiss. The writer developed a great plot with turns and twists (though not unexpected) but doesn't write about life in Fortezza. The city is just a name and not a city-state with its own rules and life.

Last but not least..I almost got bored. I expected everything that happened. There wasn't the element of surprise or the an unexpected turn. For heaven's shake even the previous Stravaganti expected that Laura would be the new one!!

For those who have read the previous books it is a must resd but don't expect to be thrilled.

Παρασκευή 23 Αυγούστου 2013

Heaven by Alexandra Adornetto

Heaven

by Alexandra Adornetto

1.5/5 stars
Ughh Ok I know i gave good critics to Hades and Halo, but heaven is so different. Beth has changed a lot.. unfortunately. Half the book she is not strong but totally fixated on Xavier and all-whiny! Too many twists in the story and new parallel stories are introduced to the readers but all of them left unanswered. I mean...(spoilers):
1. Xavier's identiry secret wtf???
2. Molly and Gabriel?
3. What happened to Emily?
4. What happened to Beth's friend to Hell?
5. What happened with the Dark Angels?
6. Now the Sevens are happy after seperating Xavier and Beth and have no interest in his powers?
7. What about the Hell-Heaven war that is about to start?
8. Still waiting for what happened and beth was saved from the pyre....
9. What happened to Ivy after the combined Wade-Sevens intrusion?
10. You mean dear writer that you think with Beth's last words we assume they are going happily ever after??? C'mon!

After reading the book, if you make it, you feel as the story is incomplete.. There should me a sequel or something.
About mrs Adornetto's writing skill I'd say wow! She's really good for a girl her age.. Well she could find something different to write than 'I was scared like a vampire fears the sun' but comparing that to the others defects of her book it is minor.
About the plot.. well i knew what was gonna happen three chapters before except in some little turnp-points. After beth and Xavier decide to get married heaven turns against them while in the same time hell seeks revenge. They 're on the run until their pursecutors finally achieve in seperating them even temporarily (What a surprise!). But there is always a way for you to find your destiny.. Meanwhile we see how some people manipulate otheers in order for them to feel great and the vain and we can't-stop-partying American youth...But Beth and Xavier always perfect and there for each other but too absorbed in themselves to notice anything that goes around them.
Not impressed at all...
I expected much more...

Σάββατο 17 Αυγούστου 2013

Έβελυν by Evelyn Doyle

Βαθμολογία: 2/5

Ένα βιβλίο που θα μπορούσε να είναι πολύ καλό αλλά τελικά δεν προσφέρει και πολλά.

Όταν το αγόρασα και ξεκίνησα την ανάγνωση του, νόμιζα ότι αφηγητής θα ήταν ο πατέρας. Τελικά αποδείχθηκε ότι η Έβελυν, το μεγαλύτερο από τα παιδιά, θα είχε αυτό τον ρόλο. Αν και αρχικά με ξένισε καθώς η αφήγηση ήταν πολύ παιδική, καμία σοβαρή περιγραφή και τα συναισθήματα καθώς και οι σκέψεις που αποτυπώνονταν ήταν συγκεχυμένα, καθώς προχωρούσε η υπόθεση το συνήθισα και τελικά μου άρεσε. Ήταν μια τελείως διαφορετική ματιά στην υπόθεση. Παρόλα αυτά σύντομα η αφήγηση αλλάζει οπτική γωνία και παρόλο που η Έβελυν είναι αυτή που αφηγείται, περιγράφει καταστάσεις από τις οποίες απουσιάζει: " ο μπαμπάς πήγε στο δικηγόρο/ γύρισε στο σπίτι αφηνιασμένος και μόνο η Τζέσι ήταν εκεί" Πάρα πολύ κακή η συγγραφή του βιβλίου. Επίσης, υπάρχουν και πολλές άστοχες παρατηρήσεις όπως : "μετά από εκείνη την στιγμή ποτέ δεν είδα τον μπαμπά να κλαίει ξανά " ενώ μετά από 5 σελίδες διαβάζουμε "τον είδα να γυρίζει από την άλλη πλευρά για να κρύψει ότι έκλαιγε". Υπάρχουν όμως και καλές στιγμές στο βιβλίο που παρουσιάζονται η αγωνία, η σύγχυση, οι σκέψεις αλλά και οι πραγματικές σκέψεις ενός κοριτσιού που ζει σε ένα βίαιο περιβάλλον καταπίεσης και εξαθλίωσης από την μία και έντονου θρησκευτικού πνεύματος από την άλλη.

Η πλοκή όμως και τα γεγονότα που παρουσιάζονται παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Βλέπουμε από τη μία την έλλειψη αναγνώρισης δικαιωμάτων στις μονογονικές οικογένειες, την αισχρή οικονομική κατάσταση της Ιρλανδίας μετά τον δεύτερο παγκόσμιοι πόλεμο, τη διάδοση των σχολείων εργασίας καθώς και την κυριαρχία του καθολιτικισμού στην Ιρλανδία αλλά και την αμοιβαία αντιπάθεια των Ιρλανδών με τους Άγγλους.

Όσων αφορά την πλοκή, η Έβελυν είναι η μεγαλύτερη από τα 6 παιδιά μιας φτωχής οικογένειας εργατών στην Ιρλανδία που ζουν σε ένα διαμέρισμα εργατικών πολυκατοικιών. Η ιστορία ξεκινάει όταν ο πατέρας της έχει ένα ατύχημα και αναγκάζεται να παραμείνει στο νοσοκομείο για ένα μεγάλο διάστημα αφήνοντας την οικογένεια χωρίς κανένα εισόδημα. Βλέπουμε τα παιδιά να ζητιανεύουν για μερικές κούτες από το τοπικό παντοπωλείο και να τρώνε τις σταφίδες που έχουν μείνει μέσα. Πραγματικά θλιβερές καταστάσεις. Η μητέρα της οικογένειας δυστυχισμένη στο γάμο της συνάπτει παράνομο δεσμό με τον ξάδερφο του συζύγου της και παρακολουθούμε τις επιδράσεις που έχει αυτή η κατάσταση στην οικογένεια αλλά και την αντιμετώπιση της κοινωνίας. Συχνά η μητέρα λείπει και η Έβελυν αναγκάζεται να αναλάβει την επίβλεψη των μικρότερων αδερφών της με αποτέλεσμα πολλά τραγικά ατυχήματα. Όταν η μητέρα της εν τέλει εγκαταλείπει την οικογένεια ο πατέρας λόγω οικονομικής αδυναμίας να συντηρήσει την οικογένεια του, παραδίδει προσωρινά τα παιδιά του στην προστασία του κράτους. Τα παιδιά τοποθετούνται σε σχολεία εργασίας, δηλαδή μονές στις οποίες τα παιδιά συμμετέχουν στις δουλειές συντήρησης τους. Δεν είναι τόσο τραγικό όσο ακούγεται, τουλάχιστον σύμφωνα με τα λεγόμενα της ηρωίδας. Όταν ο πατέρας καταφέρνει να ορθοποδήσει και βρίσκει μια καινούρια σύντροφο την οποία εμφανίζει ως οικονόμο λόγω της συντηρητικής κοινωνίας και διεκδικεί τα παιδιά του πίσω σκοντάφτει στο νομικό πλαίσιο που απαιτεί και τη σύμφωνη υπογραφή της εξαφανισμένης όμως μητέρας. Εκεί ξεκινάει μια δικαστική διαμάχη διάρκειας ενός χρόνου με αμφίβολο το αποτέλεσμα.

Θεωρώ ότι η συγγραφέας, που είναι η ίδια ή Έβελυν της ιστορίας, αντί να μας δώσει τις αναμνήσεις της, τις εντυπώσεις της αλλά και ίσως τη συνέχεια της ιστορίας με μεγαλύτερη ενάργεια κατέληξε να αναλώνεται στην αναφορά ποιών άρθρων να χρησιμοποιούσε η δικηγορική ομάδα του πατέρα της. Κρίμα.

Κυριακή 11 Αυγούστου 2013

Ελληνική Μυθολογία του Ν. Τσιφόρου - Τα κόμικς

Ήταν μία από τις κυριακάτικες προσφορές μιας πολύ γνωστής εφημερίδας.

Αν και δεν ήταν ο λόγος για να πάρω την εφημερίδα καθώς δεν είμαι μεγάλος θαυμαστής των κόμικς (όλες αυτές οι εικόνες είναι κουραστικές!) τελικά αποδείχθηκε ο λόγος που θα συνεχίσω να την παίρνω τουλάχιστον μέχρι να ολοκληρώσω τη σειρά!

Βασισμένη στην σατυρική εκδοχή της ελληνικής μυθολογίας του Ν. Τσιφόρου στη συγκεκριμένη σειρά παρακολουθούμε τις γνωστότερες ιστορίες της ελληνικής μυθολογίας από ένα διαφορετικό πρίσμα. Πιο ανθρώπινο, λιγότερο απρόσωπο και ωραιοποιημένο για τα αυτιά των παιδιών. Η σεξουαλικότητα έκδηλη και η γλώσσα απλή και σε ορισμένα σημεία γελοιοποιεί την αρχαίζουσα. Μια ευχάριστη επιστροφή στην παιδική μου ηλικία όπου οι μύθοι και οι ήρωες ήταν το πάθος μου. Αν και δεν απευθύνεται σε παιδιά ο λίγο πιο ώριμος άνθρωπος θα νιώσει χαρά να ανακαλύψει εκ νέου αυτούς τους τόσο γνώριμους χαρακτήρες. Ένιωσα ικανοποίηση όταν είδα αυτούς τους ήρωες να γίνονται άνθρωποι. Ίσως αποτελέσει ισχυρό πλήγμα στον εγωισμό κάποιων Ελληναράδων να δουν το Θησέα να μπερδεύει τον μίτο με τον μύτο αλλά C'est la vie!

Το σχέδιο και τα χρώματα είναι εκφραστικά και δίνουν ζωή στο έργο. Τα πρόσωπα κρύβουν πονηριά, ερωτισμό και απορία.

Γενικά η ανάγνωση του ήταν ένα ευχάριστο διάλειμμα.

Ελπίζω να άρεσε και σε εσάς αλλά και να αποτελέσει κίνητρο να διαβάσετε την ελληνική μυθολογία του Ν. Τσιφόρου.

Τετάρτη 7 Αυγούστου 2013

Wolf Hall

by Hilary Mantel

3.5 stars

I liked it (obviously from my rating)!

It is the story of the turbulent times under king's Henry VIII, from the prespective of Thomas Cromwell.

The narration is great, even though sometimes it gets too much. Hilary Mantel has an excellent way of describing people. Her talent is unique. We can see them as the others do but on the next line we know what's going on inside their minds and hearts. That is also the talent of Mr Cromwell whose story is unique in every way. Sorrow few men have lived to tell, success like no other, pain that has not destroyed him but forged him stronger than rock and metal. All these but in the same time so human that makes you wonder.

So why after all it's 3.5 stars?

Because the story is told with more details than needed to. What is more, for me it lacked emotion.. I couldn't live through the characters their emotions, I couln;t be a part of this world. It was like i watched everything from above, like a God, but not through Cromwell.

So all in all, if you have the time read it! But not because it won the Booker. It might not be what you're expecting..

Κυριακή 4 Αυγούστου 2013

Neferet's Curse

by P.C and Kristin Cast

Neferet's curse is a rather enlightening book!

We all know that Neferet's past is dark and hatred and lust of power and control created today's Neferet, as the author has implied in many parts of the series til now, but what we don't know is what exactly happened.

As so many times before darkness is born out of fear, isolation, rejection, uncertainty and rage that's what happened here once again. Emily is just a little girl taking her first steps into womanhood whaen her dear mother passes. Her father destroyed by the loss is now turning into a heavy drinker and an abusive control-freak. Locking Emily into their mansion, never letting her out, forcing her to take her mother's place as the Lady of the House is starting to tranform Emily from a lively girl to a neurotic shadow of her past self. When love knock's her heart's door hope is blooming again in her. But We can already see what her father and hiw hot burning stares have done to her. Instead of an innocent little girl, her calculating plotting self is starting to appear. This new aspect of herself terrifies her but she convinces herself that it's only because of her current distress. What is more we can see her new arrogant self and her despise for weak people. She wants to help the best people and give them a chance to become the best they can. She wants to do to others what she hasn't the chance to achieve. When the time comes for her transformation, the Goddess's gift is late. Darkness has a strong hold of her. Revenge is in the air she breaths. Rejection of her best friends and previouw love of hers as well as the constant rape oh her soul and finally her body utterly kill the innocents Emily and give birth to Neferet!

A beautiful story, nothing too impressing. The plot was expected to be as such. I enjoyed reading it all in all. Though even now i don't like Neferet because when she had the chance to follow a different path, the path of forgiveness and love she tossed it all away, i understand her better now. I understand why she couldn't be under the service of another woman, as she blames partly her mother for what happened to her. Finally, once more it shows that beneath our every action a deeper motive lies.

We should try to stop all kinds of violence and the lucky and fortunate of us should be thankfull to our parents and friend for creating a world safe and happy for us to live.

So call me maybe..?

Ναι είναι το κλισέ που βλέπουμε στις ταινίες!

Συνήθως ή όμορφη αλλά σεμνή πρωταγωνίστρια αφού δώσει το τηλέφωνο της στον επίσης όμορφο πρωταγωνιστή περιμένει το τηλεφώνημα του. Όταν εκείνος δεν παίρνει εκείνη απογοητεύεται, κλαίει βρίζει και κατεβάζει ποσότητες παγωτού που θα ικανοποιούσαν ολόκληρο λόχο και θα κατέστρεφαν την προσεγμένη φιγούρα της. Κάποια στιγμή αφού ξεπεράσει τον πόνο της υποτιθέμενης απόρριψης οι ευειδείς πρωταγωνιστές ξανασυναντιούνται και ο τόπος συνάντησης σύντομα μετατρέπεται σε εμπόλεμη ζώνη όπου η πρωταγωνίστρια γελοιοποιεί τον πρωταγωνιστή και χαρούμενη με την εκδίκηση της φεύγει θριαμβευτικά για να συναντήσει σύντομα τον Ένα και μοναδικό. Στην πιο ρομαντική εκδοχή ο πρωταγωνιστής ομολογεί ότι έχασε το τηλέφωνο της πάνω σε ένα σοβαρό ατύχημα ή κάνοντας μια ηρωική πράξη και καταλήγουν ευτυχισμένοι μαζί.

Έλα μου ντε που όμως δεν είναι έτσι πάντα. Άσε που πλέον πρέπει να αλλάξει το σενάριο και ο όμορφος πρωταγωνιστής θα περιμένει την αδίστακτη πρωταγωνίστρια να τον θυμηθεί..

Στο Sex and the City ο ανέκδοτος νόμος έλεγε ότι αν δε σε πάρει σε τρεις μέρες η υπόθεση είναι τελειωμένη. Και το ξέρεις ότι δεν έχει μέλλον από τη δεύτερη μέρα.. Αλλά αν την φας την κεραμίδα και παρόλο που ξέρεις ότι αυτό που κάνεις στον εαυτό σου λέγεται ψυχολογική βία και κάθε μέρα που περιμένεις νιώθεις χειρότερα και η κατάθλιψη σου χτυπάει επίμονα το κουδούνι και εσύ από φόβο να μη μείνεις μόνος/η την αφήνεις να μπει μέσα στο σπίτι σου και την ταΐζεις, μετά τι κάνεις??

Αν ήταν σενάριο ταινίας τη συνέχεια την είπαμε..

Στην πραγματική ζωή όμως δεν είναι έτσι... Μιλώντας από προσωπική εμπειρία περιμένεις αυτό το αναθεματισμένο τηλεφώνημα μια βδομάδα. Και όταν ακούς τον ήχο της κλήσης που παρόλο που είναι μέταλ τραγούδι στα αυτιά σου ακούγεται σαν τα πνευστά του παραδείσου (ειρωνεία ότι στα μέταλ τραγούδια σπάνια ακούς πνευστά!) μετατρέπεσαι σε Flash της Marvel παρόλο που πριν λίγο ήσουν σκουπίδι και πηγαίνεις στο πιο κοντινό παράθυρο για να έχει καλό σήμα και με τρεμάμενο σηκώνεις το τηλέφωνο.. κανονίζεις με το ζόρι να βρεθείς την επόμενη μέρα και πάλι σου λέει : "θα σε πάρω να κανονίσουμε αύριο"

Ε πόσο μαζοχισμό θέλει να κάθεσαι την επόμενη μέρα με το τηλέφωνο δίπλα στην περίπτωση που πάρει ακούγοντας μουσική και διαβάζοντας προσπαθώντας να κάνεις το χρόνο να περάσει πιο γρήγορα..

Και όμως συμβαίνει. Από ότι έμαθα δεν είμαι το μοναδικό παράδειγμα..Τώρα αυτό δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό. Από τη μία σου δίνει κουράγιο γιατί δεν είσαι μόνος σου αλλά ένας ανάμεσα σε άλλους. Από την άλλη... Σιγά την ανωτερότητα του ανθρώπινου γένους! Έχεις δει ποτέ μπαμπουίνο να περιμένει να τον πάρει η μπαμπουίνα???

Ουφ.. Ειλικρινά την κεραμίδα την τρως και σε αφήνει εγκεφαλικά βλαμμένο...

Αλλά τι να κάνεις, όποιος πήγε να τα βάλει με τις ορμόνες του κατέληξε να παίρνει ψυχοφάρμακα..

Αυτά για σήμερα..

Τρίτη 30 Ιουλίου 2013

Clockwork Princess

Clockwork Princess

by Cassandra Clare

An absolutely gorgeous book.

The introduction is so strong that hooked me immediately. Ms Clare knows her things. Gives hope and tear it apart with her vicious pen! At first i didn't get the whole connection of the characters and I knew from the beginning who would get the girl. I mean it's as obvious as the sun in a sunny day! But the way the plot twist, secrets are revealed, others are left hidden just is what makes the book worth-reading.

Tessa, the protagonist, fights her feelings for Will in order to be properly with Jem without hurting none of them. At the same time she tries to fond the truth about her identity (which is really amazing and unimaginable together!)

Will fights too to hide his emotion about Tessa but also for his young sister who is a very nice character.

Jem is trying to survive, always the greater man and his decision didn't surprise for even a second.

Charlotte, Henry, Sophie and the Lightwoods brothers are there to move the plot and give it some interesting twists.

What i didn't like was the Consul's constant interference! [ I would love to be the one to decapacitate him! (hide spoiler)]

The solve to the mystery and the way the good wins this tim left m speechless. It was such a brilliant idea!

The end made me cry.. I was expecting it but the narration was so clear and fluid, the emotion overwhelming me i just couldn't help it.

All in all a great book!

Παρασκευή 19 Ιουλίου 2013

Upside Down - Απλά υπέροχη

Upside Down - Ανάμεσα σε δύο κόσμους

Το Upside Down [Ανάμεσα σε δύο κόσμους, στα ελληνικά] είναι μια εξαιρετική ταινία. Χωρίς υπερβολές, με την απλότητα της, τις όμορφες και φυσικές ερμηνείεςαλλά και τα σκηνικά που σου κόβουν την ανάσα είναι μία από τις ταινίες που αναπολείς όταν τελειώσει.

Μια συμπαραγωγή μεταξυ Καναδά και Η.Π.Α. με πρωταγωνιστές την Kirsten Dunst και τον Jim Sturgess και με τον Juan Diego Solanas ως σεναριογράφο και σκηνοθέτη προβλήθηκε το 2012 στην Ελλάδα με τον τίτλο Ανάμεσα στους δύο κόσμους.

Πρόκειται για μία δραματική ιστορία αγάπης, περιπέτειας και επιστημονικής φαντασίας. Εξελίσσεται σε ένα φανταστικό κόσμο όπου δύο πλανήτες έρχονται πολύ κοντά ώστε οι ατμόσφαιρες τους επικοινωνούν και η μόνη ουσιαστική διαφορά στη λειτοργία του φανταστικού αυτού κόσμου και του δικού μας είναι τρεις βασικοί κανόνες:

Η ύλη έλκεται μόνο από τη βαρύτητα του κόσμου από τον οποίο προέρχεται και όχι από του άλλου
Το βάρος ενός ανικειμένου μπορεί να εξουδετερωθεί από την ύλη που προέρχεται από τον άλλο κόσμο (inverse matter)
Μετά από κάποια ώρα το αντικείμενο που έρχεται σε επαφή με την inverse matter φλέγεται.

Κατανοώντας αυτές τις αρχές είναι πολύ εύκολο να ακολουθήσει κανείς το "επιστημονικό" κομμάτι της ταινίας. Σε αυτό τον κόσμο οι κάτοικοι του κάτω πλανήτη είναι φτωχοί και εξαθλιωμένοι, καθώς μια εταιρία η Transworld, εκμεταλλεύται αυτούς και τις φυσικές πηγές του πλανήτη τους για να παράγουν ηλεκτρισμό τον οποίο στη συνέχεια επαναπουλούν σε πολύ υψηλές τιμές στους κατοίκους του πλανήτη αυτού. Αντίθετα στον πάνω πλανήτη οι κάτοικοι είναι πλούσιοι και ζουν σε μια κοινωνία ίδια με τις σύγχρονες κοινωνίες δυτικού τύπου. Στους δύο πλανήτες βλέπουμε με ιδιαίτερα παραστατικό τρόπο τις ανισότητςες που επικρατούν στον δικό μας. Οι οικονομικά ισχυρές κοινωνίες εκμεταλλεύνται τις οικονομικά πιο αδύναμες κοινωνίες, τα φυσικά πρόσωπα και τους φυσικούς πόρους για να ζήσουν μια ζωή που δεν συμβαδίζει με αυτά που μπορεί να προσφέρει η φύση. Έτσι θυσιάζοντας ένα μέρος της προσπαθούμε να καλύψουμε τις αδηφάγες ανάγκες μας.
Μεταξυ αυτών των δύο κόσμων δεν επιτρέπεται καμία επαφή μεταξύ των κατοίκων εκτός από αυτούς που δουλεύουν στην Transworld και αυτή είναι όσο το δυνατόν περιορισμένη.
Σε αυτό τον κόσμο ο Adam ένα ορφανό παιδί από τον κάτω πλανήτη σε μία από τις επισκέψεις του στη μοναδική εν ζωή συγγενή του, την θεία του γνωρίζει την Eden μια κοπέλα από τον πάνω κόσμο που έψαχνε ρόδια στο δάσος του βουνού. Αυτή η γνωριμία μαζί με τα δύο παιδιά αναπτύσσεται σε έναν ισχυρό έρωτα. Αυτό συμβαίνει μέχρις ότου η αστυνομία του κάτω κόσμου τους ανακαλύπτει πανω στο βουνό. Στην προσπάθεια του να σώζει την Eden συμβαίνει ένα ατύχημα και η Eden πέφτει στο βουνό του κόσμου της. Σε αυτό το σημείο ο Adam πιστεύει ότη η Eden είναι νεκρή ενώ στην πραγματικόττα το τραύμα της δεν ήτα ν θανατηφόρο αλλά της προκάλεσε αμνησία. Μετά από καιρό όταν ο Adam βλέπει την αγαπημένη του στην τηλεόραση που δουλεύει στην Transworld κάνει αίτηση να εργαστεί εκεί ως ερευνητής για ένα προιόν ανόρθωσης που βασίζεται σε μια σκόνη από ροζ μέλισσες οι οποίες μπορούν να ταξιδεύουν και στους δύο κόσμους. Από εκεί βρίσκεται αντιμέτωπος με την αμνησία της Eden. Προκειμένου να τη βοθήσει να ανακτήσει τη μνήμη της υιοθετεί μια καινούρια ταυτότητα όπου υποδύεται έναν κάτοικο του πάνω κόσμου θέτοντας τη ζωή του σε κίνδυνο κάθε φορά που την επισκέπτεται. Το τέλος έιναι αναμενόμεν αλλά πάραυτα ικανοποιητικό καθώς δεν βρίσκει χαρούμενο τέλος μια ιστορία αγάπης αλλά και δύο κόσμοι που επιτέλουν ενώνονται.
Η ιστορία είναι έξυπνη αν και όχι τόσο πρωτότυπη. Οι ερμηνείες ειναι πολυ όμοφες, χωρίς υπερβολές. Τα σκηνικά ρεαλιστικά και η αισθητική του σκηνοθέτη απαράμιλη! Χωρίς εκρήξεις, χυδαίους θανάτους και περιττή βία, η ταινία καταφέρνει να αιχμαλωτίσει τη θλίψη αλλά και να δώσει μια αισιόδοξη νότα στη μιζέρια που επικρατεί.
Η πρωταγονίστρια είναι ιδιαίτερα όμορφη, όχι με τον υπερβολικό χολλυγουντιανό τρόπο αλλά με ένα απέριττο και ίσως πιο γαλλικό τρόπο.
Τη συνιστώ ανεπιφύλακτα!!
Βαθμός:8.5/10

Και το τρέιλερ της ταινίας:

Κυριακή 14 Ιουλίου 2013

Tarja Turunen - Victim of Ritual

Η αγαπημένη μου Tarja Turunen πριν μερικές μέρες έβγαλε το καινούριο της video clip από το καινούριο single της με τίτλο Victim of Ritual, το οποίο θα συμπεριλαμβάνεται στο τρίτο studio album της Colours in the Dark.

Η καινούρια δουλειά της σοπράνο από τη Φιλανδία για ακόμη μία φορά αναμένεται πολλά υποσχόμενη, όπως φαίνεται από το Victim of Ritual αλλά και από τα Into the Sun και Never Enough, τα οποία παρουσίασε στο What Lies Beneath Tour. Ειδικότερα για το Never enough υπάρχει και ένα lyric video.

Επιστρέφοντας τώρα στο video clip και το τραγούδι...

Είναι ιδιαίτερο τραγούδι που δείχνει την εξέλιξη της Tarja ως συνθέτριας αλλά και ως ερμηνεύτριας. Τα φωνητικά της είναι άψογα. Η δυνατή και καθαρή φωνή της με την ιδιαίτερη χροιά, συναίσθημα, ένταση και εύρος δε θα αφήσει κανένα ασυγκίνητο. Έχοντας εξελιχθεί τόσο τεχνικά όσο και συναισθηματικά από το προηγούμενο album της η Tarja μας δίνει ένα εξαίρετο δείγμα της καινούριας της δουλειάς. Η μουσική εμπνευσμένη από το Bolero του Maurice Ravel με έντονη χροιά metal και δραματικές πινελιές που αναδεικνύουν την μοναδική φωνή της ερμηνεύτριας δημιουργούν ένα ιδιαίτερα επικό και δραματικό κομμάτι με έντονη συναισθηματική φόρτιση.

Από την άλλη το video clip δίνει νόημα στους στίχους και συνάδει απόλυτα με το γενικότερο θεματικό πλαίσιο του Colours in the Dark. Τα γυρίσματα του έγιναν στο Βερολίνο και το αποτέλεσμα ικανοποίησε ιδιαίτερα τη καλλιτέχνιδα όπως λέει στο προσωπικό της ιστολόγιο.

Στο συγκεκριμένο video μεταφερόμαστε σε δύο δωμάτια όπου τρεις καλλιτέχνες μία μουσικός, ένας χορευτής και ένας ζωγράφος χαμένοι στην μονοτονία της μηχανικής επανάληψης είναι "νεκροί", χωρίς έμπνευση και ζωντάνια. Η Tarja εμφανίζεται διακριτικά κοντά τους και τραγουδώντας δίνει χρώμα-έμπνευση-ζωή σε αυτούς χωρίς όμως να την αντιλαμβάνονται. Τη δράση της παρακολουθούν 4 μαυροντυμένοι χαρακτήρες οι οποίοι παίρνουν πίσω τα δώρα δημιουργίας της Tarja και την κυνηγούν. Στη μάχη που εκτυλίσσεται μεταξύ τους η Tarja δεν μπορεί να τους αντιμετωπίσει μόνη και χάνει. Οι καλλιτέχνες που προηγουμένως είχαν δεχθεί τη βοήθεια της, έχοντας πια γνώση του δώρου της δημιουργίας αναλαμβάνουν πρωτοβουλία και έρχονται προς υπεράσπιση της και εντέλει οι τρεις τους ενωμένοι με χρώμα και έμπνευση διώχνουν το σκοτάδι και τον αποκλεισμό της ψυχής από τη δημιουργία. Στη συνέχεια, ντυμένοι στα λευκά, απαλλαγμένοι από το σκοτάδι που τους περιέβαλλε τόσο καιρό με το χρώμα της έμπνευσης τους δίνουν πάλι ζωή στη Tarja όπως είχε κάνει και εκείνη.

Ιδιαίτερα καλλιτεχνικό και ιδιαίτερα αλληγορικό, με έντονη ευρωπαϊκή χροιά απαλλαγμένο από την σωματική βία που βλέπουμε συχνά σε αντίστοιχα videos που ακολουθούν το αμερικανικό πρότυπο με σκηνές ωμές βίας, η Tarja με την κατάλληλη επιλογή των συνεργατών της δείχνει την μοναδική της προσωπικότητα και το στυλ της μουσικής της που απαλλαγμένο από φθηνές μιμήσεις και επαναλήψεις είναι κάθε φορά μια καινούρια εμπειρία. Στα κοντινά της πλάνα μπορείτε να δείτε τις ομοιότητες με τα video vlip της I feel imortal και Until my Last Breath.

Αυτό που δεν με ενθουσίασε καθόλου είναι οι στίχοι του τραγουδιού. Καθόλου πρωτότυποι, καθόλου ποιητικοί. Δυνατές λέξεις όπως tragical, critical, cynical, hysterical ταιριάζουν απόλυτα με τη μουσική και με την εκρηκτική φωνή της ερμηνεύτριας αλλά χωρίς το video clip δεν έχει να πει κάτι. Ίσως όμως να είναι αυτό που περνάει με το video clip της καθώς η μονοτονία συνθλίβεται μόνο όταν όλες οι τέχνες ενώνονται. Η μουσική, ο χορός, η ζωγραφική είναι όλα αναπόσπαστο μέρος της νέας δουλειάς της Tarja. Παρόλα αυτά θα ήθελα να έχει καλύτερους, πιο δυνατούς στίχους.

Απολαύστε το παρακάτω αν δεν το έχετε κάνει ήδη και υποκλιθείτε!!!

Δευτέρα 8 Ιουλίου 2013

Mirror Mirror - Καθρέφτη καθρεφτάκι μου

Mirror Mirror

Καθρέφτη καθρεφτάκι μου

Director:

Tarsem Singh

Writers:

Marc Klein (screenplay), Jason Keller (screenplay)

Stars:

Julia Roberts, Lily Collins, Armie Hammer

Πλοκή: Το γνωστό παραμύθι της Χιονάτης όπου η κακιά βασίλισσα ερωτευμένη με το είδωλο της προσπαθεί να σκοτώσει τη Χιονάτη που θα γίνει πιο όμορφη από αυτή.

Βαθμολογία: 6/10

Εντάξει δεν ήταν τελείως χάσιμο χρόνου. Θα μπορούσε όμως να ήταν και καλύτερα. Η Julia Roberts παίζει την κακιά βασίλισσα η οποία χρησιμοποιώντας το γνωστό μαγικό καθρέφτη που όχι απλά μιλάει αλλά της προσφέρει και μαγικές υπηρεσίες (ξόρκια, φίλτρα κλπ.) καταφέρνει να ανέβει στο θρόνο του βασιλείου όπου πριγκίπισσα είναι η Χιονάτη. Αφού ο βασιλιάς την ερωτευτεί παράφορα θα τον στείλει στο μαγικό δάσος όπου και θα τον μεταμορφώσει στο Θηρίο, το οποίο σπέρνει τον τρόμο στις καρδιές των κατοίκων του βασιλείου. Εκμεταλλευόμενη την ανασφάλεια και τον φόβο των υπηκόων της η βασίλισσα επιβάλλει βαρείς φόρους με τους οποίους ζει την έκλυτη ζωή της.

Παράλληλα κρατάει τη Χιονάτη φυλακισμένη στο κάστρο αποκομμένη από τον υπόλοιπο κόσμο. Όλα αυτά μέχρι τη μέρα της ενηλικίωσης της. Την ημέρα που κλείνει τα 18 η Χιονάτη , με την προτροπή μιας υπηρέτριας, βγαίνει στον έξω κόσμο και βλέπει την δυστυχία που προκαλεί ο τρόπος διακυβέρνησης της βασίλισσας. Στην έξοδο της βλέπει και τον πρίγκιπα που μαζί με τον ετοιμόλογο ακόλουθο του έχουν πέσει θύματα ληστείας από γιγαντιαίους νάνους! Αφού τους ελευθερώσει, η Χιονάτη συνεχίζει την εξόρμηση της ενώ , ο πρίγκιπας θα φτάσει μέχρι το παλάτι ημίγυμνος για να ζητήσει τη βοήθεια της βασίλισσας.

Εκείνη τον ερωτεύεται και προσπαθεί με κάθε τρόπο να παντρευτεί εκείνον, που παράλληλα είναι ιδιαίτερα πλούσιος, κι όχι τον άσχημο και γέρο βαρόνο που της προξενεύουν. Με τα πολλά ο πρίγκιπας γνωρίζει τη Χιονάτη και την ερωτεύεται. Η βασίλισσα μαθαίνει για την ανυπακοή της και γίνεται μάρτυρας των έντονων βλεμμάτων που ανταλλάζουν με τον πρίγκιπα και έτσι διατάζει τον υπηρέτη της να την οδηγήσει στο δάσος και να τη σκοτώσει. Εκείνος λόγω της ευαίσθητης καρδιάς του αδυνατεί να εκτελέσει το καθήκον του και την αφήνει ελεύθερη λέγοντας ψέματα στη βασίλισσα.

Η Χιονάτη ενώνεται με τη συμμορία των νάνων που από ληστές γίνονται κάτι σαν το Ρομπέν των Δασών κλέβοντας τα χρήματα της βασίλισσας και επιστρέφοντας τα στο λαό.

Η βασίλισσα δίνει στον πρίγκιπα ένα φίλτρο για να την αγαπήσει αλλά κάνει λάθος και το φίλτρο είναι για puppy love οπότε ο πρίγκιπας μυρίζει και γλύφει την βασίλισσα και "ποθεί το νέκταρ του κορμιού της!". Μία από τις λίγες αστείες στιγμές της ταινίας. Η χιονάτη σπάει το ξόρκι και αυτή μαζί με τον πρίγκιπα και τους νάνους καταλαβαίνουν την ιστορία του Θηρίου και επαναφέρουν το βασιλιά στην κανονική του μορφή. Έτσι η Χιονάτη παντρεύεται τον πρίγκιπα και όλοι ζουν χαρούμενοι χωρίς τη βασίλισσα που πεθαίνει από το ίδιο της το δηλητηριασμένο μήλο.

Γενικά τα σκηνικά ήταν τις περισσότερες φορές καλά και οι διάλογοι μέτριοι. Είχε μια ιδιαίτερη αίσθηση του χιούμορ αλλά υπήρχαν και στιγμές που ήταν τόσο δραματικοί που απλά αδυνατούσες να αφεθείς και να γελάσεις όταν έπρεπε! Η ερμηνείες ήταν καλές αν και θεωρώ ότι η Χιονάτη επισκίασε τη βασίλισσα σε αυτή την ταινία (sorry Julia).

Από τις αγαπημένες μου σκηνές ήταν η κούρα ομορφιάς της βασίλισσας! Το υαλουρονικό της εποχής για φουσκωμένα χείλη ήταν το τσίμπημα της μέλισσας! Πραγματικά πρωτότυπο, ευφάνταστο και έξυπνο!!

Το τρέιλερ της ταινίας καμία σχέση με αυτή, τελείως άλλη αίσθηση σου αφήνει σε σχέση με την ταινία, αλλά δείτε το:

Τετάρτη 3 Ιουλίου 2013

Ο Πόλεμος της Τροίας - Lindsay Clarke

O Πόλεμος της Τροίας

Μια γνωστή παγκοσμίως ιστορία. Ένας μύθος με πολλούς μύθους. Μια τραγωδία και ένας μεγάλος έρωτας. Η ιστορία του πολέμου της Τροίας και των γεγονότων που συντελέστηκαν πριν κατά τη διάρκεια αλλά και μετά είναι γνωστές σε όλο τον κόσμο.
Στο συγκεκριμένο βιβλίο ο συγγραφέας επιχειρεί να ξαναπεί το μεγαλειώδες αυτό έργο λίγο διαφορετικά. Μερικές αλλαγές στη γνωστή πλοκή και μερικές δικές του προσθήκες , οι οποίες συνάδουν όμως με το πνεύμα της εποχής και της αφήγησης και δε φαίνονται παράταιρες, κάνουν το έργο λίγο πιο ανθρώπινο. Γίνονται κατανοητές οι θαρραλέες πράξεις κάποιων ηρώων, απομυθοποιούνται άλλοι, εξηγούνται κατά το συγγραφέα τα κίνητρα πίσω από μερικές αποτρόπαιες πράξεις και κυρίαρχο στοιχείο στο βιβλίο είναι η δύναμη της γυναικείας παρουσίας σε όλους τους τομείς. Από την ματαιοδοξία και περηφάνια των τριών Θεών για τις οποίες ήρθε σε ρήξη όλο το ανθρώπινο γένος και ο Όλυμπος μέχρι την εμμονή για πλούτη από τη σκοτεινιασμένη ψυχή της Κλυταιμνήστρας που ένιωθε ότι μόνο έτσι θα μπορούσε ν πάρει εκδίκηση και να δικαιωθεί σε ένα κόσμο που της φέρθηκε άκαρδα επειδή δεν ήταν τόσο όμορφη όσο η αδερφή της αλλά και γυναίκα σε ένα κόσμο που κυβερνιόταν από θερμοκέφαλους και βάρβαρους άντρες όπως ο σύζυγος της ο Αγαμέμνων. Παρ όλη τη σημασία που ήθελε να δώσει ο συγγραφέας σε αυτή την αντίληψη και την απόφαση του να παρουσιάζει μικρά κεφάλαια-κλειδιά για την εξήγηση της πλοκή όπου μόνο εκεί πρωταγωνιστούν οι άλλοτε σημαντικές θεές και βασίλισσες και άλλοτε οι πιο ασήμαντες παλλακίδες, θεωρώ ότι αλληγορικά καταλάβαμε ότι στον πόλεμο δεν συμμετείχαν τόσο δραστήρια αλλά εξίσου δραστικά με τους άντρες η αφήγηση των πράξεων και του ρόλου τους ήταν αδύναμη μπροστά στις σκηνές που πρωταγωνιστούν οι άντρες. Είναι δυνατόν να μην αναφέρεται πώς αντιδρά η Κλυταιμνήστρα αφού απομακρύνεται από την αίθουσα μετά την ανακοίνωση για τη θυσία της Ιφιγένειας, ενώ αντίθετα να αφιερώνεται ολόκληρο κεφάλαιο που περιγράφει όχι μόνο πως θρήνησε ο Αχιλλέας το θάνατο του Πάτροκλου αλλά ολόκληρο το ελληνικό στράτευμα?
Ένα άλλο κυρίαρχο στοιχείο του βιβλίου ήταν η δύναμη του πάθους και του έρωτα. Της δύναμης αυτής που κατακλύζει τις αισθήσεις, θολώνει το νου, δίνει τη δύναμη για να αποτολμήσεις παράλογες ενέργειες και στο τέλος σε τυφλώνει και σε καταναλώνει ολόκληρο όπως τονίζει επανειλημμένα ο συγγραφές μέσα από το παράδειγμα του τυφλού βασιλιά των Δάρδανων, Αγχίση, που αφιερώθηκε ολοκληρωτικά στη λατρεία της Αφροδίτης και στο τέλος τυφλώθηκε από ένα κεραυνό του Δία. ο έρωτας πραγματικά τυφλώνει όπως φαίνεται αργότερα και από το παράδειγμα του Πάρη που λίγο πριν το τέλος μένει τυφλός από το ένα μάτι. Όμως αυτή η δύναμη που ήταν ικανή να ξεσηκώσει πολέμους και αναταραχές στον Ελλαδικό χώρο μπορεί να ξεφτίσει από τις κακουχίες του βάναυσου κόσμου που ζούμε. Ανήκει άραγε ο έρωτας σε αυτό τον κόσμο και αξίζει το τίμημα που πρέπει να πληρώσουμε? Ο Πάρις και η Ελένη μόνο στο ξερονήσι που αφιέρωσαν στην Αφροδίτη μπόρεσαν να ζήσουν πραγματικά ελεύθεροι την απόλυτη ένταση και το πάθος που έκρυβαν. Η έκθεση τους στον υπόλοιπο κόσμο τους έφθειρε. Και παρόλο που η άποψη του συγγραφέα με βρίσκει σύμφωνο, δεν βρήκα την ικανότητα του να περιγράψει αυτές τις τόσο ρομαντικές ιδέες και απόψεις του με αρκετή ενάργεια και καθαρότητα. Κάπου χάθηκε.
Τέλος ενώ στην αρχή με προβλημάτιζε στο τέλος κατέληξε να μου αρέσει η ιδέα ότι η πραγματική αιτία του πολέμου παραμένει αδιευκρίνιστη. Ήταν άραγε η ανάγκη για αποκατάσταση της τιμής του οίκου των Ατρείδων, η θέληση των θεών για πόλεμο, η αναζήτηση του παλλαδίου μέσα στα τείχη της Τροίας ή οι ιδέες της Κλυταιμνήστρας που εν μέρει φθονούσε την αδελφή της και από την άλλη ήθελε το δρόμο προς τα πλούτη της Ανατολής ανοιχτό?
Γενικά ήταν ένα καλό ανάγνωσμα, που θέλει λίγη υπομονή και επιμονή μέχρι να φτάσεις στο σημείο που το βιβλίο κυλάει και δεν χρειάζεται να κάνεις προσπάθεια και να αναλώνεσαι με τα αβέβαια αισθήματα του Πάρη και τον πόθο που προκαλούσε η Ελένη. Σημεία που ήταν σημαντικά και ο συγγραφέας απέτυχε να αξιοποιήσει ξανά λόγω αδύναμης περιγραφικής και αφηγηματικής ικανότητας.
Αυτό που βρήκα αντιφατικό είναι ότι ενώ ο Μενέλαος κατά τη διάρκεια της συμβίωσης του με την Ελένη επισκεπτόταν και άλλες παλλακίδες μετά την αναχώρηση της ισχυρίζεται ότι δεν μπορούσε να πάει με άλλη γυναίκα.
Το προτείνω στους βιβλιοφάγους αλλά για όσους έχετε περιορισμένο χρόνο διαλέξτε κάτι άλλο, εκτός αν σας ελκύει τόσο έντονα το έπος της Τροίας όπως εμένα. Αλλά σας προειδοποιώ: Όσοι διάβασαν τον Όμηρο και μετά αυτό θα το βρουν λειψό.

Πέμπτη 27 Ιουνίου 2013

Marie Sklodowska-Curie

Πραγματικά τα λόγια είναι πολύ λίγα για να περιγράψουν ,όχι μόνο το έργο και τη δύναμη αυτής της γυναίκας που άλλαξε τον κόσμο με τις ανακαλύψεις της αλλά και το παράδειγμα της, αλλά το πνεύμα της. Τόσο καθάριο, εμποτισμένο από βαθιές ανθρωπιστικές και επιστημονικές αρχές , τόσο απαλλαγμένο από τη διαφθορά και τη ματαιοδοξία της δόξας ώστε απορεί κανείς αν η Μαρί Κιουρί ήταν πραγματικός άνθρωπος, αν η ιστορία γύρω από το όνομα της είναι μόνο μύθος ή αντιστοιχεί στην πραγματικότητα. Κι όμως η Μαρί Κιουρί έζησε, ανακάλυψε και κατάφερε μέσα σε λιγότερο από 40 χρόνια να αλλάξει τη μορφή του κόσμου.

Αφορμή γι αυτή την ,θεωρητικά άκαιρη, ανάρτηση αποτελεί το βιβλίο της κόρης της Εύας Κιουρί "Μαντάμ Κιουρί" το οποίο αποτελεί βιογραφία της Μαρί Κιουρί.

Το βιβλίο σαν λογοτεχνικό έργο δε με συγκλόνισε. Η γλώσσα είναι σχετικά κοινή και χωρίς ιδιαιτερότητες που χαρακτηρίζουν ένα λογοτεχνικό έργο μεγάλης αξίας. Παρόλα αυτά είναι ένα όμορφο βιβλίο που διατηρεί ένα καλό επίπεδο και με κανένα τρόπο δεν προσβάλει την αισθητική του αναγνώστη ούτε και το επίπεδο του με υπερβολικούς συναισθηματισμούς αλλά ούτε και είναι μια ψυχρή αναφορά στο έργο της μεγάλης αυτής επιστήμονα. Διατηρεί μια λεπτή ισορροπία που είναι ιδιαίτερα ευχάριστη.

Στο βιβλίο της Εύας η Μαρί εμφανίζεται με πολλά πρόσωπα. Αυτό του πανέξυπνου παιδιού, της Μαρίας, που μέσα στη κατεχόμενη Πολωνία διαβάζει πυρετωδώς όλα τα μαθήματα αν και δείχνει ιδιαίτερη κλίση στα μαθηματικά και τη φυσική (στα οποία αργότερα θα διακριθεί στη σχολή Θετικών επιστημών στη Σορβόννη με τη δεύτερη και πρώτη θέση αντίστοιχα), στα πολωνικά ενώ είναι απαγορευμένη η εθνική της γλώσσα στα σχολεία. Δείχνει αυτό το κορίτσι που διαπρέπει σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες να προσπαθεί να μεταδώσει τις γνώσεις της σε παιδιά που η οικονομική τους κατάσταση δε τους επέτρεπε να μορφωθούν. Δείχνει την νέα Μαρί να σπουδάζει στη Γαλλία και να παίρνει το πτυχίο της στα μαθηματικά και τη φυσική και στη συνέχεια να διδάσκει στις Σέβρες. Κάνοντας τη διδακτορική της διατριβή να ανακαλύπτει το ράδιο και το πολώνιο (αποφάσισε να δώσει στο στοιχείο που ανακάλυψε το όνομα της κατεχόμενης πατρίδας της και όχι το δικό της. Το όνομα κιούριο δόθηκε αργότερα από την ερευνητική ομάδα του Σίμποργκ). Τη βλέπουμε να κερδίζει πολυάριθμα βραβεία της επιστημονικής κοινότητας ,μεταξύ άλλων δύο Νόμπελ , ένα φυσικής με το σύζυγο της Πιέρ και ένα Χημείας μετά το θάνατο του, καθώς και το βρετανικό βραβείο Davy. Η Μαρί γίνεται η πρώτη γυναίκα που δίνει διάλεξη στο πανεπιστήμιο της Σορβόνης καθώς και πρώτη γυναίκα στη Γαλλία που κατέχει έδρα πανεπιστημίου.

Η Μαρί όμως δε ζήτησε τίποτα από όλα αυτά. Η μικρή Μάνια ήθελε να επιζήσουν η μητέρα και η αδερφή της και αργότερα όταν η πίστη της δεν ήταν αρκετή για να βοηθήσει τη φλόγα της ζωής των δύο αγαπημένων της προσώπων επιμένει να κάνει χαρούμενο τον πατέρα της. Αργότερα, η έφηβη και νέα Μαρία αγωνίζεται για μια ελεύθερη Πολωνία κάνοντας κρυφά μαθήματα στα πολωνικά. Η Μαρία αυτή θα θυσιάσει τα πιστεύω της ,προσωρινά, και θα προσληφθεί ως καθηγήτρια από ένα εύπορο ιδιοκτήτη εργοστασίου στη επαρχία της Πολωνίας, προκειμένου να μαζέψει χρήματα για να σπουδάσει η αδερφή της Μπρόνια στη Γαλλία ιατρική. Όμως και εκεί θα κάνει μαθήματα στα φτωχά παιδιά των εργατών. Όταν ο καιρός θα φτάσει για τη Μαρί Σκλοντόφσκα να πάει και εκείνη στη Γαλλία για να σπουδάσει στις θετικές επιστήμες απομακρύνει τον εαυτό της από οτιδήποτε υλικό ,μέχρι και το φαγητό και τη ζέστη, προκειμένου οι σπουδές της να γίνουν με το μικρότερο κόστος για τον πατέρα της που της δίνει όσα μπορεί, μόλις 40 φράγκα το μήνα, αλλά και να επιτύχει στις σπουδές της. Ακόμη και όταν ο έρωτας της εμφανίζεται με τη μορφή του Πιέρ Κιουρί ,μελλοντικού συζύγου της, απορρίπτει την πρώτη πρόταση γάμου που της κάνει με το φόβο ότι αν δεχτεί θα μείνει για πάντα στη Γαλλία, δηλαδή μακριά από τον πολυαγαπημένο πατέρα της. Βλέπουμε στη συνέχεια, τη Μαρί Κιουρί να εργάζεται με αυταπάρνηση και κάτω από απάνθρωπες συνθήκες που όχι μόνο κλονίζουν την υγεία της αλλά και δυσχεραίνουν το έργο της να ανακαλύπτει το Πολώνιο και το Ράδιο.

Ερευνά ακόμη περισσότερο τις ιδιότητες των ραδιενεργών ουσιών και ανακαλύπτουν τη χρησιμότητα τους στην καταπολέμηση του καρκίνου. Γίνεται μητέρα δύο κοριτσιών, της Ιρέν που ακολουθώντας τα βήματα της μητέρας της θα κερδίσει ένα Νόμπελ Φυσικής και την Εύα που θα γίνει συγγραφέας. Μετά το θάνατο του άντρα της η Μαρί θα παλέψει την κατάθλιψη και τη στεναχώρια και θα διδάξει εμπνέοντας πολλούς νέους επιστήμονες. Θα δημιουργήσει με τα χρήματα που κέρδισε από τα βραβεία το ίδρυμα ερευνών Ραδίου στη Γαλλία καθώς και το εργαστήρι που τόσο ονειρευόταν.

Θα γίνει θρύλος, ένα πλάσμα ονειρικό που ακροβατούσε μεταξύ του θείου και του ανθρώπινου.

Όπως ο ίδιος ο Einstein είπε ότι η Μαρί δεν έπεσε θύμα της διαφθοράς της δόξας που κέρδισε. Έζησε μια απλή ζωή χωρίς καμία από τις υπερβολές και πολυτέλειες που τόσο απεχθανόταν. Στα παιδιά της δεν άφησε υλική περιουσία αντάξια των χρημάτων που κέρδισε. Αντίθετα τα χρήματα αυτά τα έδωσε σε άτομα που πάλευαν για την επιστήμη κάτω από δυσμενείς οικονομικές συνθήκες. Σε Πολωνούς φοιτητές, στα παιδιά του εργαστηρίου, σε μια μαθήτρια της σχολής Σεβρών που ήταν σε δύσκολη οικονομική κατάσταση.

Η Μαρί μίσησε τη δημοσιότητα που έφερε το βραβείο Νόμπελ. Την απασχολούσε από το επιστημονικό της έργο και δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί όπως έπρεπε. Μια φράση που θα την χαρακτηρίσει καθώς ζωγραφίζει την ύπαρξη της, την κλίση της και τον χαρακτήρα της είναι : "Στην επιστήμη πρέπει να νοιαζόμαστε για τα πράγματα όχι για τα πρόσωπα".

Στον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο η Μαρί έστησε κινητές και σταθερές ακτινολογικές μονάδες που έσωσαν τη ζωή χιλιάδων.

Μέχρι και τα βαθιά γεράματα η Μαρί διατήρησε το κοφτερό μυαλό της που συνδύαζε εξαίσια την τόλμη για το καινούριο αλλά και την γνώση του παλιού. Έπεσε θύμα της ακτινοβολίας της ανακάλυψης της. Πέθανε από λευχαιμία που προκλήθηκε από τη χρόνια έκθεση της στην ακτινοβολία. Αυτό το θαυματουργό ράδιο που έσωσε τόσο κόσμο τελικά τη σκότωσε αφού της είχε κάψει τα χέρια. Αυτά τα χέρια που κινούνταν πάντα νευρικά και έδωσαν στην ανθρωπότητα ένα ακόμα κομμάτι από την άπειρη γνώση που περιμένει να ανακαλυφθεί από τολμηρούς επιστήμονες, γενναίους ταξιδιώτες στον κόσμο του άγνωστου...Ερευνητές

Η Μαρί ήταν μια γυναίκα που αποτελεί παράδειγμα για όλους. Η ανθρώπινη φύση της και οι ακλόνητες αξίες της να είναι οδηγός για τους νέος επιστήμονες. Η δύναμη της να αντεπεξέλθει ασθένειες, κακουχίες και θανάτους να θυμίζει σε κάθε άνθρωπο τη δύναμη που κρύβουμε μέσα μας. Γιατί δεν είναι ο Θεός που κάνει θαύματα αλλά η Πίστη.

Νομίζω ότι όλοι μας θα θέλαμε να ανακαλύψουμε κάτι με τόση σημασία όση και αυτή της Μαρί. Το ράδιο δημιούργησε ένα νέο κλάδο στις θετικές επιστήμες, δημιούργησε ένα καινούριο τρόπο θεραπείας, χρησιμοποιήθηκε για τη διάγνωση πολλών καταστάσεων και γέννησε μια νέα βιομηχανία. Χαρίζει φως σε εκατομμύρια ανθρώπους καθημερινά, χωρίς να επιβαρύνει την ατμόσφαιρα. Ακούγεται θαύμα.

Και όμως για να αντικρούσω αυτούς που θεωρού ότι η κατάκτηση της γνώση είναι αυτοκαταστροφική για την ανθρωπότητα θα παραθέσω τα λόγια του Πιέρ Κιουρί:

"Μπορεί ακόμη να βγει το συμπέρασμα πως αν το ράδιο πέσει σε εγκληματικά χέρια, μπορεί να γίνει πολύ επικίνδυνο. Κι εδώ μπορούμε να αναρωτηθούμε αν είναι πλεονέκτημα να γνωρίζει η ανθρωπότητα τα μυστικά που κρύβει η φύση. Αν είναι ώριμη να ωφεληθεί από αυτά ή μην τυχόν η γνώση τούτη γίνει για την ανθρωπότητα βλαβερή. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του Νόμπελ: οι ισχυρές εκρηκτικές ύλες βοήθησαν τους ανθρώπους να φτιάξουν θαυμάσια έργα. Είναι όμως και ένα τρομακτικό καταστροφικό μέσο που το παίρνουν στα χέρια τους μεγάλοι εγκληματίες, παρασέρνοντας τους λαούς στον πόλεμο. Είμαι από τους ανθρώπους που στοχάζονται μαζί με τον Νόμπελ,πως η ανθρωπότητα πιότερο καλό θα αντλήσει παρά κακό από τις νέες ανακαλύψεις.".

Τρίτη 25 Ιουνίου 2013

Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών

26 Ιουνίου - Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών

Η δύναμη ν' αλλάζεις

H 26η Ιουνίου είναι η Παγκόσμια Ημέρα κατά της Κατάχρησης Ναρκωτικών και της Παράνομης διακίνησης τους. Καθιερώθηκε από τη Γενική Γραμματεία των Ηνωμένων Εθνών στη Γενική συνέλευση του 1987 και σκοπός της ημέρας είναι να υπενθυμίσει σε όλους τους στόχους που ορίστηκαν από τα κράτη-μέλη, τη δημιουργία ,δηλαδή, μιας διεθνικής κοινωνίας απαλλαγμένη από την κατάχρηση ναρκωτικών ουσιών.

Αρχικά, θα ήθελα να προσπαθήσουμε να ξεκαθαρίσουμε ποιες ουσίες θεωρούνται ναρκωτικές καθώς στις διάφορες ιστορικές περιόδους και κοινωνίες τα όρια μεταξύ φαρμάκου, τρόφιμου και ναρκωτικού γίνονται θολά και δυσδιάκριτα. Ακόμη και σήμερα προσπαθώντας να βρω έναν ορισμό που θα αποκλείει διάφορα τρόφιμα ,όπως το κρασί, ή διάφορα φάρμακα ,όπως τη μορφίνη, από το γενικότερο πλαίσιο των ναρκωτικών δεν τα κατάφερα. Η σύγχυση γίνεται ακόμη πιο έντονη όταν χρησιμοποιήσουμε την αγγλική γλώσσα στην οποία η λέξη drug μεταφράζεται ως φάρμακο αλλά και ναρκωτικό, ενώ ο ελληνικής προέλευσης όρος narcotic αναφέρεται σε αυτές τις ουσίες που έχουμε κατά νου ως ναρκωτικά. Προκειμένου να καταλήξω όμως κάπου, μετά από την αναζήτηση μου, βρήκα ότι όλες οι ναρκωτικές ουσίες έχουν ως κοινό την επίδραση στο Κεντρικό Νευρικό Σύστημα, το σύστημα που ευθύνεται για την αντίληψη του χώρου και του χρόνου καθώς και των συνειρμικών και συνειδητών σκέψεων και ενεργειών μέσα σε όλα τα άλλα, και προκαλούν εξάρτηση. Αποτέλεσμα της επίδρασης των ουσιών αυτών είναι συχνά ο αποπροσανατολισμός, η έλλειψη αντίληψης του χώρου και του χρόνου, η αδυναμία συγκέντρωσης, οι παραισθήσεις καθώς και στις πιο ήπιες μορφές τους η μείωση της ταχύτητας αντίδρασης στα διάφορα ερεθίσματα.

Έτσι σε αυτά μπορούν να καταταχθούν ποικίλες ουσίες, πολλές από τις οποίες χρησιμοποιούμε στην καθημερινότητα μας:

Μαριχουάνα - χασίς - χασισέλαιο :παράγωγα της ινδικής κάνναβης. Καπνίζεται το άνθος (μαριχουάνα) ή η ρητίνη (χασίς) που παρασκευάζεται σε πλακίδια ή κυλίνδρους χρώματος σκούρου καφέ. Το χασίς έχει περιεκτικότητα σε καθαρό ναρκωτικό 40 %, ενώ η μαριχουάνα δεν ξεπερνάει το 12%.

Όπιο, Ηρωίνη, Μορφίνη: ναρκωτικά που προκαλούν γρήγορη εξάρτηση και εθισμό. Οι χρήστες τους γίνονται σκλάβοι των ναρκωτικών αυτών, μέσα σε λίγες μέρες και κάνουν τα πάντα για να τα προμηθευτούν από τους εμπόρους ναρκωτικών.

Κοκαΐνη - κρακ : Η κοκαΐνη παράγεται από τα φύλλα του φυτού κόκα. Η συχνή εισπνοή από τη μύτη μπορεί να τη βλάψει.

LSD (λυσεργικό οξύ): Το πιο γνωστό παραισθησιογόνο. Το ναρκωτικό που διαστέλλει την συνείδηση. Ένας μεγάλος κίνδυνος για τους νέους, που δεν είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τις επιδράσεις του

Αμφεταμίνες :Από τις πιο επικίνδυνες κατηγορίες χημικών ουσιών που κυκλοφορούν.

Βαρβιτουρικά: Επιδρούν ως καταπραϋντικά και υπνωτικά. Χρησιμοποιούνται για την καταστολή του Κ.Ν.Σ. Γίνονται εύκολα συνήθεια και απαιτούν όλο και μεγαλύτερες δόσεις. Έτσι μετατρέπονται σε ναρκωτικά και γίνονται επικίνδυνα. Υπάρχει μεγάλος κίνδυνος όταν η λήψη τους συνδυάζεται με οινοπνευματώδη ποτά ή άλλα ναρκωτικά. Χορηγούνται κατόπιν ιατρικής οδηγίας και κυκλοφορούν σε ταμπλέτες, κάψουλες, και ενέσεις. Από τη χρήση τους έχουν προκληθεί πολλοί θάνατοι.

Αλλά ακόμη και:

Αλκοόλ Νικοτίνη

Καφεΐνη

Έκσταση , ΧΤC και Adam

Παρατηρούμε λοιπόν ότι πολλές ουσίες που χρησιμοποιούμε καθημερινά όπως το αλκοόλ, η νικοτίνη και η καφεΐνη θεωρούνται ναρκωτικές ουσίες οι οποίες όμως διακινούνται και χρησιμοποιούνται νόμιμα στις περισσότερες χώρες. Παράλληλα τα βαρβιτουρικά και τα παράγωγα της μορφίνης χρησιμοποιούνται συχνά από τους ιατρούς ως κατασταλτικά και όχι μόνο. Ενδεικτικά αναφέρω ότι η κωδείνη, ένα παράγωγο της μορφίνης το οποίο επιδρά κυριότερα στο κέντρο του βήχα στο ΚΝΣ χορηγείται ως αντιβηχικό φάρμακο σε ανθρώπους και ζώα!

Ακόμη και μη φαρμακευτικές ουσίες όπως η αλκοόλη προτείνονται σε μικρές δόσεις ως αγχολυτικά.

Το συμπέρασμα από αυτό τον μακρύ πρόλογο είναι ότι τελικά όπως σε όλα τα πράγματα η δόση είναι αυτή που καθορίζει αν μια ουσία είναι φάρμακο(=ευεργετική για τον οργανισμό) ή δηλητήριο. Έτσι το αλκοόλ για παράδειγμα σε μικρές δόσεις είναι αγχολυτικό, προκαλεί ευφορία και βοηθάει στη δημιουργία φιλικής ατμόσφαιρας βοηθώντας έτσι την κοινωνικοποίηση και τη συναναστροφή με άλλα άτομα, ενώ σε πιο υψηλές δόσεις έχει σοβαρές επιδράσει στη συμπεριφορά και τον οργανισμό, έμετο και επιθετικότητα αντίστοιχα, καθώς και σε πολύ υψηλές δόσεις προκαλεί και το θάνατο.

Έτσι, την επόμενη φορά που θα δείτε ένα εξαρτημένο άτομο, προτού το κατακρίνεται για την εξάρτηση του, την οποία έχετε ταυτίσει με ψυχική αδυναμία και κοινωνική αποτυχία, και του φερθείτε απαξιωτικά γιατί πλέον δεν έχει τον έλεγχο της ζωής του, αναλογιστείτε αν για να κοιμηθείτε χρειάζεστε αυτό το ποτήρι ουίσκι, για να ξυπνήσετε χρειάζεστε αυτό το ποτήρι καφέ απαραίτητα, και όταν στο γραφείο μετράτε τα λεπτά για το επόμενο τσιγάρο.

Προτού περάσω στις επιδράσεις που έχει η κατάχρηση των ναρκωτικών ουσιών στο άτομο αλλά και στην κοινωνία αλλά και τους τρόπους καταπολέμησης αυτού του φαινομένου κοινωνικής παθογένειας θα ήθελα να εξετάσουμε τους συνηθέστερους λόγους για τη χρήση ,αρχικά, ναρκωτικών ουσιών αλλά και τη συνέχιση της σε βαθμό που ποικίλει από ήπια εξάρτηση έως και εθισμό.

Θεωρητικά οποιοσδήποτε μπορεί να δοκιμάσει τη χρήση των προαναφερθέντων ουσιών καθώς το πρώτο αίτιο είναι η περιέργεια. Θεωρώ βέβαια ότι η περιέργεια στο συγκεκριμένο ζήτημα έχει τη ρίζα της στην κακή πληροφόρηση. Η αμάθεια ή η ημιμάθεια πάνω στο συγκεκριμένο θέμα ωθεί τους ανθρώπους κάθε ηλικίας να δοκιμάσουν τις ουσίες αυτές. Είτε η πρόφαση είναι μια απόδραση από την πληκτική πραγματικότητα, είτε επειδή η παρέα θέλει να διασκεδάσει ακολουθώντας μη συμβατικούς τρόπους είτε γιατί έτσι νιώθουν ότι κάνουν την επανάσταση τους (κυρίως από άτομα που νιώθουν υποταγμένοι στους κανόνες του κοινωνικού τους περιβάλλοντος) ουσιαστικά θυσιάζουν την ελευθερία του σώματος και του πνεύματος τους, χωρίς να το ξέρουν.

Η γνώση των επιπτώσεων που έχουν οι ουσίες αυτές στην εξωτερική εμφάνιση του ατόμου γίνονται φανερές σε πολλές περιπτώσεις μερικούς μήνες μετά την έναρξη της συστηματικής χρήσης.
Έναν εξαιρετικά πρωτότυπο τρόπο σκέφτηκε ο φωτογράφος Roman Sakovich για να παρουσιάσει τις τραγικές επιπτώσεις της χρήσης των ναρκωτικών στον άνθρωπο.Ο φωτογράφος με έδρα το Λονδίνο δημιούργησε μια εντυπωσιακή συλλογή φωτογραφιών με άνδρες και γυναίκες πριν και μετά τη χρήση των ναρκωτικών, χρησιμοποιώντας την τέχνη του μακιγιάζ και του Photoshop για να διαμορφώσει το «μετά», με βάση πραγματικές περιπτώσεις χρηστών. Παρακάτω παραθέτω δύο φωτογραφίες από το έργο του και σας προτρέπω να το ψάξετε παραπάνω :

Παρόλα αυτά θεωρώ ότι οι φωτογραφίες από πραγματικές καταστάσεις είναι πιο χαρακτηριστικές και οι επιπτώσεις φαίνονται καλύτερα:

Από τις φωτογραφείς αλλά και από γενικότερα πληροφορίες που λαμβάνονται από το κοινωνικό περιβάλλον και τα ΜΜΕ οι περισσότερο γνωστές επιπτώσεις είναι η απώλεια βάρους, η εξασθένιση του ανοσοποιητικού καθώς και η τοξίκωση. Πολλοί τοξικομανείς προσκομίζονται με ηπατική και νεφρική ανεπάρκεια στο νοσοκομείο. Επίσης λόγω του σχεδόν ανύπαρκτου επιπέδου υγιεινής η κοινή χρήση συρίγγων είναι υπεύθυνη για τη μετάδοση πολλών ασθενειών μεταξύ ομάδων τοξικομανών όπως ηπατίτιδα και AIDS. Λόγω των παραισθητικών επιδράσεων που έχουν, όταν οι χρήστες βρίσκονται υπό την επήρεια των ουσιών είναι ευάλωτοι σε διάφορες καταστάσεις και απειλές που σε φυσιολογικές καταστάσεις θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν.

Όσων αφορά την πνευματική ελευθερία που χάνουν οι χρήστες είναι λογικό και αναμενόμενο αν αναλογιστεί κανείς την εξάρτηση που προκαλούν. Όταν δεν μπορείς να κάνεις μια δουλεία χωρίς να σου προκαλεί άγχος η στέρηση της ουσίας αλλά και όταν κάνεις χρήση της εν λόγω ουσίας δεν μπορείς να λειτουργήσεις φυσιολογικά δεν είσαι ελεύθερος.

Το αποτέλεσμα που έχει στη ζωή των τοξικομανών η χρήση πέρα από την επιδείνωση της υγείας τους είναι και η καταστροφή του επιπέδου ζωή τους. Λόγω των αυξανόμενων χρηματικών αναγκών τους αλλά και την ανικανότητα τους να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους άρα και να εξασφαλίσουν επαρκείς οικονομικούς πόρους για να καλύψουν τα έξοδα του εθισμού τους, συχνά καταλήγουν άστεγοι. Επίσης, ο οφειλόμενος στις ναρκωτικές ουσίες εθισμός, προκαλεί σημαντικές αλλαγές στη συμπεριφορά του ατόμου. Επιθετικότητα και απομόνωση είναι συχνά παρατηρούμενες στους χρήστες και αποτελούν ενδείξεις ότι κάποιος έχει ξεκινήσει τη χρήση τέτοιων ουσιών. Οι αλλαγές αυτές σε συνδυασμό με τον κοινωνικό αποκλεισμό που υφίστανται οι χρήστες είναι υπεύθυνες για την απομάκρυνση των ατόμων αυτών με το οικογενειακό τους περιβάλλον.

Έτσι τα άτομα αυτά εκτός από την οικονομική αδυναμία τους, την εξασθένιση της υγείας τους και τα ψυχολογικά προβλήματα τους βρίσκονται μόνοι τους στην κοινωνία.

Έτσι ερχόμαστε στους τρόπους που μπορούμε να βοηθήσουμε τα άτομα αυτά να ξεπεράσουν τον εθισμό τους και να επανενταχθούν ξανά στην κοινωνία.

Ας έχουμε κατά νου ότι τα άτομα αυτά γίνονται επικίνδυνα σε σπάνιες καταστάσεις. Τις περισσότερες φορές απλά νιώθουν αδύναμοι και απόκληροι της κοινωνίας. Όλοι αυτοί οι χρήστες που βρίσκουν καταφύγιο μέσα στην πανεπιστημιούπολη του ΑΠΘ προτιμούν απόμερα μέρη για τις δραστηριότητες τους γιατί νιώθουν ντροπή. Οπότε εμείς με τον τρόπο μας ας μην τους απομακρύνουμε ακόμη περισσότερο. Όταν κάποιος χρήστης μας απευθύνει το λόγο ας μην απαντήσουμε βιαστικά και να τραπούμε σε άτακτη φυγή αλλά ας απαντήσουμε ευγενικά όπως σε οποιονδήποτε άλλο συνάνθρωπο μας.

Πέρα από αυτά όμως αν κάποιος από το στενότερο κοινωνικό μας περιβάλλον είναι χρήστης το πιο σημαντικό είναι, αφού καταλάβει ότι η εξάρτηση του είναι πρόβλημα, να τον παραπέμψουμε σε κατάλληλα κέντρα απεξάρτησης και ψυχολογικής υποστήριξης.

ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΕΣ ΜΟΝΑΔΕΣ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Θεραπεία με φαρμακευτικά υποκατάστατα

Η θεραπεία υποκατάστασης είναι μια μορφή θεραπείας που απευθύνεται σε άτομα εξαρτημένα από οπιούχα (ηρωίνη) και εφαρμόζεται με τη χορήγηση φαρμακευτικών ουσιών όπως η μεθαδόνη και η βουπρενορφίνη. Οι φαρμακολογικές ιδιότητες των ουσιών που χρησιμοποιούνται στη θεραπεία υποκατάστασης διαφέρουν από εκείνες της ηρωίνης. Οι ουσίες αυτές απαιτούν, σε σύγκριση με την ηρωίνη, μεγαλύτερο χρονικό διάστημα για να αρχίσει τόσο η δράση όσο και η αποδρομή τους.

Aντίθετα, η ηρωίνη προκαλεί, σχεδόν αμέσως μετά τη λήψη της, μια κατάσταση ευφορίας («ανέβασμα») που ακολουθείται, σε σύντομο χρονικό διάστημα, από «πτώση». Έτσι, με τα υποκατάστατα αποφεύγονται οι γρήγορες μεταπτώσεις του θυμικού που προκαλεί η λήψη της ηρωίνης, οι οποίες οδηγούν με τη σειρά τους στην ανάγκη συχνής επανάληψης της χρήσης της. Επιπλέον, τα υποκατάστατα δεν έχουν την ευφορική δράση της ηρωίνης, μάλιστα έχουν και την ιδιότητα να εμποδίζουν την έξαρση της ψυχικής διάθεσης που αυτή προκαλεί, ενώ μειώνουν σημαντικά και την επιθυμία για χρήση.

Στις Θεραπευτικές Μονάδες Υποκατάστασης παρέχεται φαρμακευτική θεραπεία, σε συνδυασμό με ψυχοκοινωνική υποστήριξη και θεραπεία της ψυχιατρικής και σωματικής συνοσηρότητας. Μέλημα του προγράμματος υποκατάστασης είναι η μείωση της χρήσης ναρκωτικών καθώς και των συναφών με τη χρήση προβλημάτων - κοινωνικών και υγείας - καθώς και η διασφάλιση της δημόσιας υγείας από τη μετάδοση μολυσματικών ασθενειών.

Παράλληλα, στόχος παραμένει να βοηθηθούν τα άτομα -που το επιθυμούν και μπορούν- να πετύχουν επιπρόσθετα της μείωσης της βλάβης, την απεξάρτηση. Κύρια επιδίωξη αποτελεί η σταθεροποίηση σε ένα κανονικό τρόπο ζωής που θα συνοδεύεται από βελτίωση των οικογενειακών και κοινωνικών σχέσεων, καθώς και από ενδιαφέρον για εκπαίδευση/κατάρτιση, για εργασία και για επαγγελματική αποκατάσταση.

Η υποκατάσταση εφαρμόζεται σήμερα σε όλα τα κράτη-μέλη της Eυρωπαϊκής Ένωσης στα οποία η θεραπευτική αυτή μέθοδος καλύπτει περίπου τα 2/3 των θέσεων θεραπείας. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο υπάρχει ομοφωνία όσον αφορά τα οφέλη της θεραπείας αυτής, καθώς τα επιστημονικά δεδομένα από τις άλλες χώρες και τη δική μας δείχνουν ότι η θεραπεία υποκατάστασης συμβάλλει στη μείωση της εγκληματικότητας, των λοιμωδών νοσημάτων, των θανάτων που συνδέονται με τα ναρκωτικά καθώς και του κοινωνικού αποκλεισμού, ενώ ταυτόχρονα βοηθά στην κοινωνική επανένταξη των θεραπευμένων.

Η θεραπεία υποκατάστασης δεν είναι πανάκεια, ούτε αποτελεί την ενδεδειγμένη θεραπεία για όλα τα εξαρτημένα από οπιούχες ουσίες άτομα. Για το λόγο αυτό άλλωστε, τίθενται και ορισμένες προϋποθέσεις για να γίνει δεκτό ένα άτομο στη θεραπεία υποκατάστασης στη χώρα μας, όπως η ηλικία και η προηγούμενη προσπάθεια θεραπείας σε «στεγνό» θεραπευτικό πρόγραμμα.

Είναι προτιμότερο να πετύχει ένα άτομο την πλήρη απεξάρτησή του, από το να παίρνει ένα φάρμακο ενδεχομένως για πολλά χρόνια. Υπάρχουν όμως χρόνιοι και βαριά εξαρτημένοι χρήστες που δεν κατορθώνουν να απεξαρτηθούν στα «στεγνά» προγράμματα (νευροβιολογικές συνιστώσες), και επομένως έχουν ανάγκη από μια θεραπεία μακράς διάρκειας με υποκατάστατα. Στα άτομα αυτά οφείλουμε να παρέχουμε τη θεραπεία που χρειάζονται, όπως το κάνουμε και σε άλλους χρόνιους ασθενείς (π.χ. σε όσους πάσχουν από διαβήτη, υπέρταση, επιληψία ή σχιζοφρένια).

Στην Ελλάδα, από τα τέλη της δεκαετίας του ’70, σημειώθηκε αύξηση του αριθμού των εξαρτημένων, που είχε ήδη παρατηρηθεί στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Η αύξηση αυτή καταγραφόταν στους διάφορους δείκτες υπολογισμού της έκτασης του προβλήματος (θάνατοι, συλλήψεις, καταδίκες, κατασχέσεις ναρκωτικών κ.λ.π.), οι οποίοι -ιδιαίτερα μετά το 1985- παρουσίαζαν αλματώδη άνοδο.

Η κατάσταση αυτή επιβαρυνόταν από την εμφάνιση του ιού του AIDS και την ταχεία εξάπλωσή του στους χρήστες ηρωίνης ενώ παράλληλα, αυξανόταν και η διάθεση όλων των ναρκωτικών, και ιδιαίτερα της ηρωίνης. Kάτω από αυτές τις συνθήκες, προέκυψε η ανάγκη για αλλαγή της νομοθεσίας στη χώρα μας, ώστε να καταστεί δυνατή η φαρμακευτική αντιμετώπιση των χρονίως εξαρτημένων από ηρωίνη ατόμων με τη χορήγηση φαρμακευτικών υποκατάστατων («πρόγραμμα υποκατάστασης»).

Το 1993, με το Νόμο 2161/1993 (ιδρυτικός νόμος του ΟΚΑΝΑ) προβλέπεται η ίδρυση μονάδων υποκατάστασης, ενώ με υπουργική απόφαση (ΓΕΟ/25/6-4-95) προσδιορίζονται οι προδιαγραφές για την ίδρυση και τη λειτουργία Πειραματικών Προγραμμάτων Yποκατάστασης (ΠΠΥ) για εξαρτημένους χρήστες ηρωίνης. Τον Ιανουάριο του 1996, ο ΟΚΑΝΑ ξεκίνησε το πρώτο στη χώρα μας ΠΠΥ με χορήγηση μεθαδόνης και ίδρυσε τις δύο πρώτες μονάδες υποκατάστασης, μία στην Αθήνα και μία στη Θεσσαλονίκη.

Σήμερα, ο ΟΚΑΝΑ διαθέτει έξι Θεραπευτικές Μονάδες Υποκατάστασης (Αθήνα, Πειραιά, Θεσσαλονίκη) και -σε συνεργασία με το ΠΕΣΥΠ- 2 Θεραπευτικές Μονάδες Αντιμετώπισης των Εξαρτήσεων (Λάρισα, Χανιά) και 5 Εξωτερικά Ιατρεία Ουσιοεξαρτήσεων (Αγρίνιο, Λαμία, Λειβαδιά, Ρόδο, Χαλκίδα). Ο σχεδιασμός και η λειτουργία νέων μονάδων υποκατάστασης του ΟΚΑΝΑ για την πενταετία 2002-2006 υλοποιείται βάσει του Εθνικού Σχεδίου Δράσης για τα Ναρκωτικά, με στόχο την κάλυψη των 13 υγειονομικών περιφερειών της χώρας.

Τα «στεγνά» θεραπευτικά προγράμματα

Τα λεγόμενα «στεγνά» θεραπευτικά προγράμματα στηρίζονται στην ψυχοκοινωνική θεραπεία και στόχο έχουν την απεξάρτηση από όλες τις ουσίες και την κοινωνική επανένταξη. Δε χρησιμοποιούν φάρμακα υποκατάστασης για την αντιμετώπιση της εξάρτησης. Τα πρώτα «στεγνά» θεραπευτικά προγράμματα αναπτύχθηκαν στη χώρα μας στις αρχές της δεκαετίας του ’80, από το Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής (18 ΑΝΩ) και το Κέντρο Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων (ΚΕΘΕΑ), και είχαν τη μορφή θεραπευτικών κοινοτήτων με εσωτερική παραμονή για διάστημα τουλάχιστον ενός έτους.

Ακολούθησε η ανάπτυξη «στεγνών» προγραμμάτων και από άλλους φορείς, όπως το Ψυχιατρικό Νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης. Η διαπίστωση της ανάγκης πλουραλισμού στη θεραπεία των εξαρτημένων, προκειμένου αυτή να ανταποκρίνεται καλύτερα στις ποικίλες ανάγκες των χρηστών, έδωσε ώθηση στη σταδιακή λειτουργία -από τους προαναφερθέντες και άλλους φορείς- διάφορων τύπων «στεγνών» θεραπευτικών προγραμμάτων, όπως της ημερήσιας παραμονής ή του τύπου των εξωτερικών ιατρείων, της νυχτερινής διαμονής για τους εργαζόμενους, των ειδικών προγραμμάτων για εφήβους, γυναίκες και άτομα με ψυχιατρική συννοσηρότητα, ή των προγραμμάτων υπό μορφή αυτοβοήθειας.

Ο ΟΚΑΝΑ, δημιούργησε «στεγνά» θεραπευτικά προγράμματα για ενήλικες και εφήβους και συνεργάζεται με άλλους φορείς για την ανάπτυξη ανάλογων προγραμμάτων.

Σήμερα, περίπου το 1/3 των θέσεων θεραπείας στις χώρες-μέλη της Eυρωπαϊκής Ένωσης καλύπτεται από τα «στεγνά» θεραπευτικά προγράμματα. Kατά κανόνα, τα «στεγνά» προγράμματα έχουν καλύτερα αποτελέσματα σε άτομα που επιδεικνύουν ισχυρό κίνητρο να θεραπευτούν, είναι νεαρότερα σε ηλικία, και έχουν λιγότερο βεβαρημένο ιστορικό εξάρτησης. Η ένταξη και η θεραπεία στα «στεγνά» προγράμματα ενδείκνυται για όλα τα εξαρτημένα άτομα, πριν αυτά αποφασίσουν να ζητήσουν βοήθεια στο πρόγραμμα υποκατάστασης.

Ο ΟΚΑΝΑ διαθέτει τέσσερις Μονάδες Εφήβων (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Λάρισα, Ρέθυμνο) και ένα Δίκτυο Θεραπευτικών Υπηρεσιών στην Πάτρα. Με τη συνεργασία του ΟΚΑΝΑ λειτουργούν επίσης το Πρόγραμμα «ΑΘΗΝΑ» της Ψυχιατρικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών και το «Πρόγραμμα Προαγωγής Αυτοβοήθειας» του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Το κυριότερο είναι η πρόληψη και άρα η σωστή ενημέρωση από μικρή ηλικία!

Ελπίζω αυτή η ανάρτηση εκτός από τις πολύ βασικές πληροφορίες που προσέφερε στον αναγνώστη για ένα τόσο σημαντικό θέμα να αποτελέσει έναυσμα για περισσότερη αναζήτηση και πληροφόρηση..