Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών

26 Ιουνίου - Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών

Η δύναμη ν' αλλάζεις

H 26η Ιουνίου είναι η Παγκόσμια Ημέρα κατά της Κατάχρησης Ναρκωτικών και της Παράνομης διακίνησης τους. Καθιερώθηκε από τη Γενική Γραμματεία των Ηνωμένων Εθνών στη Γενική συνέλευση του 1987 και σκοπός της ημέρας είναι να υπενθυμίσει σε όλους τους στόχους που ορίστηκαν από τα κράτη-μέλη, τη δημιουργία ,δηλαδή, μιας διεθνικής κοινωνίας απαλλαγμένη από την κατάχρηση ναρκωτικών ουσιών.    

Αρχικά, θα ήθελα να προσπαθήσουμε να  ξεκαθαρίσουμε ποιες ουσίες θεωρούνται ναρκωτικές καθώς στις διάφορες ιστορικές περιόδους και κοινωνίες τα όρια μεταξύ φαρμάκου, τρόφιμου και ναρκωτικού γίνονται θολά και δυσδιάκριτα. Ακόμη και σήμερα προσπαθώντας να βρω έναν ορισμό που θα αποκλείει διάφορα τρόφιμα ,όπως το κρασί, ή διάφορα φάρμακα ,όπως τη μορφίνη, από το γενικότερο πλαίσιο των ναρκωτικών δεν τα κατάφερα. Η σύγχυση γίνεται ακόμη πιο έντονη όταν χρησιμοποιήσουμε την αγγλική γλώσσα στην οποία η λέξη drug μεταφράζεται ως φάρμακο αλλά και ναρκωτικό, ενώ ο ελληνικής προέλευσης όρος narcotic αναφέρεται σε αυτές τις ουσίες που έχουμε κατά νου ως ναρκωτικά. Προκειμένου να καταλήξω όμως κάπου, μετά από την αναζήτηση μου, βρήκα ότι όλες οι ναρκωτικές ουσίες έχουν ως κοινό την επίδραση στο Κεντρικό Νευρικό Σύστημα, το σύστημα που ευθύνεται για την αντίληψη του χώρου και του χρόνου καθώς και των συνειρμικών και συνειδητών σκέψεων και ενεργειών μέσα σε όλα τα άλλα, και προκαλούν εξάρτηση. Αποτέλεσμα της επίδρασης των ουσιών αυτών είναι συχνά ο αποπροσανατολισμός, η έλλειψη αντίληψης του χώρου και του χρόνου, η αδυναμία συγκέντρωσης, οι παραισθήσεις καθώς και στις πιο ήπιες μορφές τους η μείωση της ταχύτητας αντίδρασης στα διάφορα ερεθίσματα.

Έτσι σε αυτά μπορούν να καταταχθούν ποικίλες ουσίες, πολλές από τις οποίες χρησιμοποιούμε στην καθημερινότητα μας:

Μαριχουάνα - χασίς - χασισέλαιο :παράγωγα της ινδικής κάνναβης. Καπνίζεται το άνθος (μαριχουάνα) ή η ρητίνη (χασίς) που παρασκευάζεται σε πλακίδια ή κυλίνδρους χρώματος σκούρου καφέ. Το χασίς έχει περιεκτικότητα σε καθαρό ναρκωτικό 40 %, ενώ η μαριχουάνα δεν ξεπερνάει το 12%.

Όπιο, Ηρωίνη, Μορφίνη: ναρκωτικά που προκαλούν γρήγορη εξάρτηση και εθισμό. Οι χρήστες τους γίνονται σκλάβοι των ναρκωτικών αυτών, μέσα σε λίγες μέρες και κάνουν τα πάντα για να τα προμηθευτούν από τους εμπόρους ναρκωτικών.

Κοκαΐνη - κρακ : Η κοκαΐνη παράγεται από τα φύλλα του φυτού κόκα. Η συχνή εισπνοή από τη μύτη μπορεί να τη βλάψει.

LSD (λυσεργικό οξύ): Το πιο γνωστό παραισθησιογόνο. Το ναρκωτικό που διαστέλλει την συνείδηση. Ένας μεγάλος κίνδυνος για τους νέους, που δεν είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τις επιδράσεις του

Αμφεταμίνες :Από τις πιο επικίνδυνες κατηγορίες χημικών ουσιών που κυκλοφορούν.

Βαρβιτουρικά: Επιδρούν ως καταπραϋντικά και υπνωτικά. Χρησιμοποιούνται για την καταστολή του Κ.Ν.Σ. Γίνονται εύκολα συνήθεια και απαιτούν όλο και μεγαλύτερες δόσεις. Έτσι μετατρέπονται σε ναρκωτικά και γίνονται επικίνδυνα. Υπάρχει μεγάλος κίνδυνος όταν η λήψη τους συνδυάζεται με οινοπνευματώδη ποτά ή άλλα ναρκωτικά. Χορηγούνται κατόπιν ιατρικής οδηγίας και κυκλοφορούν σε ταμπλέτες, κάψουλες, και ενέσεις. Από τη χρήση τους έχουν προκληθεί πολλοί θάνατοι.

Αλλά ακόμη και:

Αλκοόλ Νικοτίνη

Καφεΐνη

Έκσταση , ΧΤC και Adam 

Παρατηρούμε λοιπόν ότι πολλές ουσίες που χρησιμοποιούμε καθημερινά όπως το αλκοόλ, η νικοτίνη και η καφεΐνη θεωρούνται ναρκωτικές ουσίες οι οποίες όμως διακινούνται και χρησιμοποιούνται νόμιμα στις περισσότερες χώρες. Παράλληλα τα  βαρβιτουρικά και τα παράγωγα της μορφίνης χρησιμοποιούνται συχνά από τους ιατρούς ως κατασταλτικά και όχι μόνο. Ενδεικτικά αναφέρω ότι η κωδείνη, ένα παράγωγο της μορφίνης το οποίο επιδρά κυριότερα στο κέντρο του βήχα στο ΚΝΣ χορηγείται ως αντιβηχικό φάρμακο σε ανθρώπους και ζώα!

Ακόμη και μη φαρμακευτικές ουσίες όπως η αλκοόλη προτείνονται σε μικρές δόσεις ως αγχολυτικά.

Το συμπέρασμα από αυτό τον μακρύ πρόλογο είναι ότι τελικά όπως σε όλα τα πράγματα η δόση είναι αυτή που καθορίζει αν μια ουσία είναι φάρμακο(=ευεργετική για τον οργανισμό) ή δηλητήριο. Έτσι το αλκοόλ για παράδειγμα σε μικρές δόσεις είναι αγχολυτικό, προκαλεί ευφορία και βοηθάει στη δημιουργία φιλικής ατμόσφαιρας βοηθώντας έτσι την κοινωνικοποίηση και τη συναναστροφή με άλλα άτομα, ενώ σε πιο υψηλές δόσεις έχει σοβαρές επιδράσει στη συμπεριφορά και τον οργανισμό, έμετο και επιθετικότητα αντίστοιχα, καθώς και σε πολύ υψηλές δόσεις προκαλεί και το θάνατο.

Έτσι, την επόμενη φορά που θα δείτε ένα εξαρτημένο άτομο, προτού το κατακρίνεται για την εξάρτηση του, την οποία έχετε ταυτίσει με ψυχική αδυναμία και κοινωνική αποτυχία, και του φερθείτε απαξιωτικά γιατί πλέον δεν έχει τον έλεγχο της ζωής του, αναλογιστείτε αν για να κοιμηθείτε χρειάζεστε αυτό το ποτήρι ουίσκι, για να ξυπνήσετε χρειάζεστε αυτό το ποτήρι καφέ απαραίτητα, και όταν στο γραφείο μετράτε τα λεπτά για το επόμενο τσιγάρο.

Προτού περάσω στις επιδράσεις που έχει η κατάχρηση των ναρκωτικών ουσιών στο άτομο αλλά και στην κοινωνία αλλά και τους τρόπους καταπολέμησης αυτού του φαινομένου κοινωνικής παθογένειας θα ήθελα να εξετάσουμε τους  συνηθέστερους λόγους για τη χρήση ,αρχικά, ναρκωτικών ουσιών αλλά και τη συνέχιση της σε βαθμό που ποικίλει από ήπια εξάρτηση έως και εθισμό.

Θεωρητικά οποιοσδήποτε μπορεί να δοκιμάσει τη χρήση των προαναφερθέντων ουσιών καθώς το πρώτο αίτιο είναι η περιέργεια. Θεωρώ βέβαια ότι η περιέργεια στο συγκεκριμένο ζήτημα έχει τη ρίζα της στην κακή πληροφόρηση. Η αμάθεια ή η ημιμάθεια πάνω στο συγκεκριμένο θέμα ωθεί τους ανθρώπους κάθε ηλικίας να δοκιμάσουν τις ουσίες αυτές. Είτε η πρόφαση είναι μια απόδραση από την πληκτική πραγματικότητα, είτε επειδή η παρέα θέλει να διασκεδάσει ακολουθώντας μη συμβατικούς τρόπους είτε γιατί έτσι νιώθουν ότι κάνουν την επανάσταση τους (κυρίως από άτομα που νιώθουν υποταγμένοι στους κανόνες του κοινωνικού τους περιβάλλοντος) ουσιαστικά θυσιάζουν την ελευθερία του σώματος και του πνεύματος τους, χωρίς να το ξέρουν. 

Η γνώση των επιπτώσεων που έχουν οι ουσίες αυτές στην εξωτερική εμφάνιση του ατόμου γίνονται φανερές σε πολλές περιπτώσεις μερικούς μήνες μετά την έναρξη της συστηματικής χρήσης.
Έναν εξαιρετικά πρωτότυπο τρόπο σκέφτηκε ο φωτογράφος Roman Sakovich για να παρουσιάσει τις τραγικές επιπτώσεις της χρήσης των ναρκωτικών στον άνθρωπο.Ο φωτογράφος με έδρα το Λονδίνο δημιούργησε μια εντυπωσιακή συλλογή φωτογραφιών με άνδρες και γυναίκες πριν και μετά τη χρήση των ναρκωτικών, χρησιμοποιώντας την τέχνη του μακιγιάζ και του Photoshop για να διαμορφώσει το «μετά», με βάση πραγματικές περιπτώσεις χρηστών. Παρακάτω παραθέτω δύο φωτογραφίες από το έργο του και σας προτρέπω να το ψάξετε παραπάνω :

Παρόλα αυτά θεωρώ ότι οι φωτογραφίες από πραγματικές καταστάσεις είναι πιο χαρακτηριστικές και οι επιπτώσεις φαίνονται καλύτερα:

Από τις φωτογραφείς αλλά και από γενικότερα πληροφορίες που λαμβάνονται από το κοινωνικό περιβάλλον και τα ΜΜΕ οι περισσότερο γνωστές επιπτώσεις είναι η απώλεια βάρους, η εξασθένιση του ανοσοποιητικού καθώς και η τοξίκωση. Πολλοί τοξικομανείς προσκομίζονται με ηπατική και νεφρική ανεπάρκεια στο νοσοκομείο. Επίσης λόγω του σχεδόν ανύπαρκτου επιπέδου υγιεινής η κοινή χρήση συρίγγων είναι υπεύθυνη για τη μετάδοση πολλών ασθενειών μεταξύ ομάδων τοξικομανών όπως ηπατίτιδα και AIDS. Λόγω των παραισθητικών επιδράσεων που έχουν, όταν οι χρήστες βρίσκονται υπό την επήρεια των ουσιών είναι ευάλωτοι σε διάφορες καταστάσεις και απειλές που σε φυσιολογικές καταστάσεις θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν.

Όσων αφορά την πνευματική ελευθερία που χάνουν οι χρήστες είναι λογικό και αναμενόμενο αν αναλογιστεί  κανείς την εξάρτηση που προκαλούν. Όταν δεν μπορείς να κάνεις μια δουλεία χωρίς να σου προκαλεί άγχος η στέρηση της ουσίας αλλά και όταν κάνεις χρήση της εν λόγω ουσίας δεν μπορείς να λειτουργήσεις φυσιολογικά δεν είσαι ελεύθερος.

Το αποτέλεσμα που έχει στη ζωή των τοξικομανών η χρήση πέρα από την επιδείνωση της υγείας τους είναι και η καταστροφή του επιπέδου ζωή τους. Λόγω των αυξανόμενων χρηματικών αναγκών τους αλλά και την ανικανότητα τους να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους άρα και να εξασφαλίσουν επαρκείς οικονομικούς πόρους για να καλύψουν τα έξοδα του εθισμού τους, συχνά καταλήγουν άστεγοι. Επίσης, ο οφειλόμενος στις ναρκωτικές ουσίες εθισμός, προκαλεί σημαντικές αλλαγές στη συμπεριφορά του ατόμου. Επιθετικότητα και απομόνωση είναι συχνά παρατηρούμενες στους χρήστες και αποτελούν ενδείξεις ότι κάποιος έχει ξεκινήσει τη χρήση τέτοιων ουσιών. Οι αλλαγές αυτές σε συνδυασμό με τον κοινωνικό αποκλεισμό που υφίστανται οι χρήστες είναι υπεύθυνες για την απομάκρυνση των ατόμων αυτών με το οικογενειακό τους περιβάλλον.

Έτσι τα άτομα αυτά εκτός από την οικονομική αδυναμία τους, την εξασθένιση της υγείας τους και τα ψυχολογικά προβλήματα τους βρίσκονται μόνοι τους στην κοινωνία.

Έτσι ερχόμαστε στους τρόπους που μπορούμε να βοηθήσουμε τα άτομα αυτά να ξεπεράσουν τον εθισμό τους και να επανενταχθούν ξανά στην κοινωνία.

Ας έχουμε κατά νου ότι τα άτομα αυτά γίνονται επικίνδυνα σε σπάνιες καταστάσεις. Τις περισσότερες φορές απλά νιώθουν αδύναμοι και απόκληροι της κοινωνίας. Όλοι αυτοί οι χρήστες που βρίσκουν καταφύγιο μέσα στην πανεπιστημιούπολη του ΑΠΘ προτιμούν απόμερα μέρη για τις δραστηριότητες τους γιατί νιώθουν ντροπή. Οπότε εμείς με τον τρόπο μας ας μην τους απομακρύνουμε ακόμη περισσότερο. Όταν κάποιος χρήστης μας απευθύνει το λόγο ας μην απαντήσουμε βιαστικά και να τραπούμε σε άτακτη φυγή αλλά ας απαντήσουμε ευγενικά όπως σε οποιονδήποτε άλλο συνάνθρωπο μας.

Πέρα από αυτά όμως αν κάποιος από το στενότερο κοινωνικό μας περιβάλλον είναι χρήστης το πιο σημαντικό είναι, αφού καταλάβει ότι η εξάρτηση του είναι πρόβλημα, να τον παραπέμψουμε σε κατάλληλα κέντρα απεξάρτησης και ψυχολογικής υποστήριξης.

ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΕΣ ΜΟΝΑΔΕΣ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ 

Θεραπεία με φαρμακευτικά υποκατάστατα 

Η θεραπεία υποκατάστασης είναι μια μορφή θεραπείας που απευθύνεται σε άτομα εξαρτημένα από οπιούχα (ηρωίνη) και εφαρμόζεται με τη χορήγηση φαρμακευτικών ουσιών όπως η μεθαδόνη και η βουπρενορφίνη. Οι φαρμακολογικές ιδιότητες των ουσιών που χρησιμοποιούνται στη θεραπεία υποκατάστασης διαφέρουν από εκείνες της ηρωίνης. Οι ουσίες αυτές απαιτούν, σε σύγκριση με την ηρωίνη, μεγαλύτερο χρονικό διάστημα για να αρχίσει τόσο η δράση όσο και η αποδρομή τους.

Aντίθετα, η ηρωίνη προκαλεί, σχεδόν αμέσως μετά τη λήψη της, μια κατάσταση ευφορίας («ανέβασμα») που ακολουθείται, σε σύντομο χρονικό διάστημα, από «πτώση». Έτσι, με τα υποκατάστατα αποφεύγονται οι γρήγορες μεταπτώσεις του θυμικού που προκαλεί η λήψη της ηρωίνης, οι οποίες οδηγούν με τη σειρά τους στην ανάγκη συχνής επανάληψης της χρήσης της. Επιπλέον, τα υποκατάστατα δεν έχουν την ευφορική δράση της ηρωίνης, μάλιστα έχουν και την ιδιότητα να εμποδίζουν την έξαρση της ψυχικής διάθεσης που αυτή προκαλεί, ενώ μειώνουν σημαντικά και την επιθυμία για χρήση. 

Στις Θεραπευτικές Μονάδες Υποκατάστασης παρέχεται φαρμακευτική θεραπεία, σε συνδυασμό με ψυχοκοινωνική υποστήριξη και θεραπεία της ψυχιατρικής και σωματικής συνοσηρότητας. Μέλημα του προγράμματος υποκατάστασης είναι η μείωση της χρήσης ναρκωτικών καθώς και των συναφών με τη χρήση προβλημάτων - κοινωνικών και υγείας - καθώς και η διασφάλιση της δημόσιας υγείας από τη μετάδοση μολυσματικών ασθενειών. 

Παράλληλα, στόχος παραμένει να βοηθηθούν τα άτομα -που το επιθυμούν και μπορούν- να πετύχουν επιπρόσθετα της μείωσης της βλάβης, την απεξάρτηση. Κύρια επιδίωξη αποτελεί η σταθεροποίηση σε ένα κανονικό τρόπο ζωής που θα συνοδεύεται από βελτίωση των οικογενειακών και κοινωνικών σχέσεων, καθώς και από ενδιαφέρον για εκπαίδευση/κατάρτιση, για εργασία και για επαγγελματική αποκατάσταση. 

Η υποκατάσταση εφαρμόζεται σήμερα σε όλα τα κράτη-μέλη της Eυρωπαϊκής Ένωσης στα οποία η θεραπευτική αυτή μέθοδος καλύπτει περίπου τα 2/3 των θέσεων θεραπείας. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο υπάρχει ομοφωνία όσον αφορά τα οφέλη της θεραπείας αυτής, καθώς τα επιστημονικά δεδομένα από τις άλλες χώρες και τη δική μας δείχνουν ότι η θεραπεία υποκατάστασης συμβάλλει στη μείωση της εγκληματικότητας, των λοιμωδών νοσημάτων, των θανάτων που συνδέονται με τα ναρκωτικά καθώς και του κοινωνικού αποκλεισμού, ενώ ταυτόχρονα βοηθά στην κοινωνική επανένταξη των θεραπευμένων. 

Η θεραπεία υποκατάστασης δεν είναι πανάκεια, ούτε αποτελεί την ενδεδειγμένη θεραπεία για όλα τα εξαρτημένα από οπιούχες ουσίες άτομα. Για το λόγο αυτό άλλωστε, τίθενται και ορισμένες προϋποθέσεις για να γίνει δεκτό ένα άτομο στη θεραπεία υποκατάστασης στη χώρα μας, όπως η ηλικία και η προηγούμενη προσπάθεια θεραπείας σε «στεγνό» θεραπευτικό πρόγραμμα.

Είναι προτιμότερο να πετύχει ένα άτομο την πλήρη απεξάρτησή του, από το να παίρνει ένα φάρμακο ενδεχομένως για πολλά χρόνια. Υπάρχουν όμως χρόνιοι και βαριά εξαρτημένοι χρήστες που δεν κατορθώνουν να απεξαρτηθούν στα «στεγνά» προγράμματα (νευροβιολογικές συνιστώσες), και επομένως έχουν ανάγκη από μια θεραπεία μακράς διάρκειας με υποκατάστατα. Στα άτομα αυτά οφείλουμε να παρέχουμε τη θεραπεία που χρειάζονται, όπως το κάνουμε και σε άλλους χρόνιους ασθενείς (π.χ. σε όσους πάσχουν από διαβήτη, υπέρταση, επιληψία ή σχιζοφρένια). 

Στην Ελλάδα, από τα τέλη της δεκαετίας του ’70, σημειώθηκε αύξηση του αριθμού των εξαρτημένων, που είχε ήδη παρατηρηθεί στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Η αύξηση αυτή καταγραφόταν στους διάφορους δείκτες υπολογισμού της έκτασης του προβλήματος (θάνατοι, συλλήψεις, καταδίκες, κατασχέσεις ναρκωτικών κ.λ.π.), οι οποίοι -ιδιαίτερα μετά το 1985- παρουσίαζαν αλματώδη άνοδο.

Η κατάσταση αυτή επιβαρυνόταν από την εμφάνιση του ιού του AIDS και την ταχεία εξάπλωσή του στους χρήστες ηρωίνης ενώ παράλληλα, αυξανόταν και η διάθεση όλων των ναρκωτικών, και ιδιαίτερα της ηρωίνης. Kάτω από αυτές τις συνθήκες, προέκυψε η ανάγκη για αλλαγή της νομοθεσίας στη χώρα μας, ώστε να καταστεί δυνατή η φαρμακευτική αντιμετώπιση των χρονίως εξαρτημένων από ηρωίνη ατόμων με τη χορήγηση φαρμακευτικών υποκατάστατων («πρόγραμμα υποκατάστασης»). 

Το 1993, με το Νόμο 2161/1993 (ιδρυτικός νόμος του ΟΚΑΝΑ) προβλέπεται η ίδρυση μονάδων υποκατάστασης, ενώ με υπουργική απόφαση (ΓΕΟ/25/6-4-95) προσδιορίζονται οι προδιαγραφές για την ίδρυση και τη λειτουργία Πειραματικών Προγραμμάτων Yποκατάστασης (ΠΠΥ) για εξαρτημένους χρήστες ηρωίνης. Τον Ιανουάριο του 1996, ο ΟΚΑΝΑ ξεκίνησε το πρώτο στη χώρα μας ΠΠΥ με χορήγηση μεθαδόνης και ίδρυσε τις δύο πρώτες μονάδες υποκατάστασης, μία στην Αθήνα και μία στη Θεσσαλονίκη. 

Σήμερα, ο ΟΚΑΝΑ διαθέτει έξι Θεραπευτικές Μονάδες Υποκατάστασης (Αθήνα, Πειραιά, Θεσσαλονίκη) και -σε συνεργασία με το ΠΕΣΥΠ- 2 Θεραπευτικές Μονάδες Αντιμετώπισης των Εξαρτήσεων (Λάρισα, Χανιά) και 5 Εξωτερικά Ιατρεία Ουσιοεξαρτήσεων (Αγρίνιο, Λαμία, Λειβαδιά, Ρόδο, Χαλκίδα). Ο σχεδιασμός και η λειτουργία νέων μονάδων υποκατάστασης του ΟΚΑΝΑ για την πενταετία 2002-2006 υλοποιείται βάσει του Εθνικού Σχεδίου Δράσης για τα Ναρκωτικά, με στόχο την κάλυψη των 13 υγειονομικών περιφερειών της χώρας. 

Τα «στεγνά» θεραπευτικά προγράμματα 

Τα λεγόμενα «στεγνά» θεραπευτικά προγράμματα στηρίζονται στην ψυχοκοινωνική θεραπεία και στόχο έχουν την απεξάρτηση από όλες τις ουσίες και την κοινωνική επανένταξη. Δε χρησιμοποιούν φάρμακα υποκατάστασης για την αντιμετώπιση της εξάρτησης. Τα πρώτα «στεγνά» θεραπευτικά προγράμματα αναπτύχθηκαν στη χώρα μας στις αρχές της δεκαετίας του ’80, από το Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής (18 ΑΝΩ) και το Κέντρο Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων (ΚΕΘΕΑ), και είχαν τη μορφή θεραπευτικών κοινοτήτων με εσωτερική παραμονή για διάστημα τουλάχιστον ενός έτους.

Ακολούθησε η ανάπτυξη «στεγνών» προγραμμάτων και από άλλους φορείς, όπως το Ψυχιατρικό Νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης. Η διαπίστωση της ανάγκης πλουραλισμού στη θεραπεία των εξαρτημένων, προκειμένου αυτή να ανταποκρίνεται καλύτερα στις ποικίλες ανάγκες των χρηστών, έδωσε ώθηση στη σταδιακή λειτουργία -από τους προαναφερθέντες και άλλους φορείς- διάφορων τύπων «στεγνών» θεραπευτικών προγραμμάτων, όπως της ημερήσιας παραμονής ή του τύπου των εξωτερικών ιατρείων, της νυχτερινής διαμονής για τους εργαζόμενους, των ειδικών προγραμμάτων για εφήβους, γυναίκες και άτομα με ψυχιατρική συννοσηρότητα, ή των προγραμμάτων υπό μορφή αυτοβοήθειας.

Ο ΟΚΑΝΑ, δημιούργησε «στεγνά» θεραπευτικά προγράμματα για ενήλικες και εφήβους και συνεργάζεται με άλλους φορείς για την ανάπτυξη ανάλογων προγραμμάτων. 

Σήμερα, περίπου το 1/3 των θέσεων θεραπείας στις χώρες-μέλη της Eυρωπαϊκής Ένωσης καλύπτεται από τα «στεγνά» θεραπευτικά προγράμματα. Kατά κανόνα, τα «στεγνά» προγράμματα έχουν καλύτερα αποτελέσματα σε άτομα που επιδεικνύουν ισχυρό κίνητρο να θεραπευτούν, είναι νεαρότερα σε ηλικία, και έχουν λιγότερο βεβαρημένο ιστορικό εξάρτησης. Η ένταξη και η θεραπεία στα «στεγνά» προγράμματα ενδείκνυται για όλα τα εξαρτημένα άτομα, πριν αυτά αποφασίσουν να ζητήσουν βοήθεια στο πρόγραμμα υποκατάστασης. 

Ο ΟΚΑΝΑ διαθέτει τέσσερις Μονάδες Εφήβων (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Λάρισα, Ρέθυμνο) και ένα Δίκτυο Θεραπευτικών Υπηρεσιών στην Πάτρα. Με τη συνεργασία του ΟΚΑΝΑ λειτουργούν επίσης το Πρόγραμμα «ΑΘΗΝΑ» της Ψυχιατρικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών και το «Πρόγραμμα Προαγωγής Αυτοβοήθειας» του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. 

Το κυριότερο είναι η πρόληψη και άρα η σωστή ενημέρωση από μικρή ηλικία! 

Ελπίζω αυτή η ανάρτηση εκτός από τις πολύ βασικές πληροφορίες που προσέφερε στον αναγνώστη για ένα τόσο σημαντικό θέμα να αποτελέσει έναυσμα για περισσότερη αναζήτηση και πληροφόρηση..